ابراهيم حسن پورسرگرویي

بسمه رب الشهدا و الصدیقین

خط سرخ شهادت خط سرخ ال محمد (ص) و علی است    ( امام خمینی )

تا اینجا که در توانم هست در حفظ جانم برای مبارزه بیشتر با ظلم میکوشم ولی از که پرنده زیبا و خوشبال شهادت  به سراغم امد او را استقبال میکنم و با اغوش باز پذیرم زهی سعادت

اول حرفم با مادرم است مادریکه یک عمر زحمت کشید تا مرا بزرگ کرد و تحویل جامعه داد

مادر جان موقعی که خبر شهادتم به تو برسد  برو دو رکعت نماز شکر بخوان و هیچ وقت شیون مکن چون من امانتی از خدا پیش تو بودم و هر وقتی که او اراده کند امانت خود را میبرد

از تمامی اعضا خوانواده ؟؟ همسر و فرزندانم و دوستان و خیشان  تقاضا دارم که در مرگ من با اندوه و گریه خود دشمن را شاد نکند زیرا در این صورت روح من در عذاب خواهد بود

و از خیشان و ؟؟ میخواهم که همیشه گوش به فرمان امام عزیز باشند یک لحظه او را تنها نگذارند و باز میخواهم کسی در تشیه جنازه ی من  دعوت نکنند چون هم دردسر مردم زیاد میشود و هم اجر من کم میشود و در ضمن هر چه را دوست دارم در یک دفترچه تقویمی یادداشت شده و از مال دنیا الحمد الله چیزی ندارم اینقدر یکه هست جهت همسر و فرزندانم میباشد

در خاتمه از تمتمی اعظای خوانواده و فامیل و دوستان و اشناییان عاجزانه  درخاست مغفرت میکنم با امید لطف و بخشش خداوند رحیم و مهربان. بنده گنهکار خدا ابراهیم حسن پور

دوم شهريور 1326، در روستاي سرگرو از توابع‌شهرستان منوجان زاده شد. پدرش دادخدا (فوت 1360) و مادرش فاطمه نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. سال 1353 ازدواج كرد و صاحب چهار پسر ودو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. يكم ‌ارديبهشت 1363،  در بمباران شيميايي جزيره مجنون عراق به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.