احمد ابراهیمی سیریزی

بسم الله الرحمن الرحیم

“و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عندربهم یرزقون (قرآن کریم)” مپندارید کسانی که در راه خدا جهاد می کنند و کشته می شوند مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی می خورند. باری ای پدر مهربان و ای مادر عزیز و دلسوزم اگر این سعادت بزرگ الهی یعنی شهادت نصیب من شد برای من گریه و زاری نکنید و خود را در برابر مردم نگران نشان ندهید و خدا را شکر کنید که چنین فرزندی را در راه خدا قربانی کردید و آن را براه خدا دادید و از برادران و خواهرانم می خواهم همچون حسین و زینب زندگی کنند و نگذارند که خون شهیدان پایمال شود و از قوم و خویشان و از تمام دوستان و رفقایم طلب عفو دارم و از آنها می خواهم که مرا ببخشند و از پدر و مادر می خواهم که مرا در قبرستان سی ریز بخاک بسپارند و در برابر سختی ها و مشکلات استقامت کنید چون خداوند با صابرین است و از پدر و برادرانم می خواهم همچون حسین و حبیب بن مظاهر و علی اکبر و ابوالفضل در راه خدا جهاد کنند و همیشه به ندای (هل من ناصرینصرنی) حسین زمان لبیک گویند و از اینکه من شهید شدم خوشحال باشند که او را همچون علی اکبر (حسین) از دست دادند و شبهای جمعه ای مادر بیا سر قبر من که انتظار شما را در شبهای جمعه دارم و عکس مرا که با دشمنان در ستیز بوده ام بزرگ کنید و سرقبرم گذارید و یکی  را هم در پایگاه شهید صدوقی سی ریز و یکی هم در خانه نصب نمایید بخدا شما نزد خداوند پاداش عظیم دارید و در روز پاداش نزد خداوند روسفید خواهید بود. و از همکلاسانم در مدرسه می خواهم به درس خواندن خود ادامه و سنگر مدرسه را حفظ کنند و راه من و دیگر برادران شهید را ادامه دهند و با درس خواندن خود مشتی محکم بر دهان منافقان از خدا بی خبر بزنند همانطور که امام فرمودند : چنان سیلی بصدام و اربابانش بزنیم که دیگر نتوانند از جایشان بلند شوند و ای امت شهید پرور از شما می خواهم که همیشه در صحنه باشید و سنگر مساجد را پر کنید و در نماز عبادی سیاسی جمعه شرکت کنید چون منافقان و آمریکا از خدا بی خبران شرق و غرب از وحدت شما وحشت دارند و همیشه در صحنه باشید وامام را تنها نگذارید و همیشه به ندای حسین زمان که از زبان خمینی بیرون می آید لبیک گویید و همیشه دعاهای کمیل و ندبه و توسل و دیگر دعاها شرکت کنید و از شما می خواهم امام را دعا کنید و همیشه از کمک های بی دریغ خود به جبهه های حق علیه باطل غفلت ننمایید و از دوستانم که در سیریز می باشند می خواهم که جلسه قرائت قرآن را بسیار تا بسیار در منازل ادامه دهند و همیشه به کارهای نیک بپردازند و از کارهای بد و زشت و ناپسند دوری ورزند و در آخر از خداوند قادر و توانا می خواهم که استعدادی قوی به همه شما عنایت کند که بتوانید اصل حقایق را بیشتر بفهمید و جبهه ها را خالی نگذارید و با کفار و بعثیان بجنگید و آنها را به درک واصل کنید و من هم می جنگم و آنها را نابود خواهم کرد و من اسیر دست دشمنان نخواهم شد ولو اینکه کشته شوم و چنان باندای الله اکبر و خمینی رهبر برآنها حمله ور شوم که ذره شان را ببازند و فرار را برقرار ترجیح دهند. والسلامشهیدم من شهیدم من به کام خود رسیدم من     ندیدم گرتو رامادر خداحافظ خداحافظببین مادر کفن پوشم تفنگم بر سردوشم         حلالم کن ایا مادر نمی بینی مرا دیگر من الله التوفیق    احمد ابراهیمی     1362/1/19

دهم اسفند 1347، در روستاي سيريز از توابع شهرستان زرند به دنيا آمد. پدرش محمد، كارمند شركت را ه آهن بود و مادرش فاطمه نام داشت. دانش آموز سوم راهنمايي بود. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست و دوم فروردين 1362 ، در موسيان توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پیکر وي مد تها در منطقه بر جا ماند و سال 1374، پس از تفحص، در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.