اكبر جمالی زاده تاج آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذينَ يُقاتِلونَ في سَبيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيانٌ مَرصوصٌ
خدا آن مومنان را که در صف جهاد با کافران مانند سد آهنین همدست و پایدارند بسیار دوست می دارد.
سلام و درود بر پیامبر بزرگ اسلام این فرستاده بحق خدا که خداوند عالم می فرماید خلق نکردم زمین و آسمان را مگر به خاطر وجود پاک حضرت محمد(ص) و سلام و درود بر ولی عصر زمان آن کسی که شب و روز رزمندگان در جبهه ها انتظارش را می کشند، و سلام و درود بر امام امت این نایب بحق ولی عصر امام زمان، این امامی که با دم مسیحایی خود در کالبد بی روح ما روحی تازه دمید و ما را از منجلاب فساد که در میان گرداب ها و امواج سهمگین در حال غرق شدن بودیم به ساحل نجات رسانید. و سلام و درود بر همه شهیدان ایثارگر راه خدا که خالصانه در راه اسلام جان خود را فدا کردند روحشان شاد و در آخر چند وصیت دارم.
وصیت اولم به پدر و مادر و برادر و خواهرانم این است که اگر من لیاقت شهادت را داشتم و به شهادت رسیدم نبادا در شهادت من گریه کنید بلکه این آیه را زمزمه کنید انا لله و انا الیه راجعون. وصیت بعد من به پدر و مادرم این است که پدرجان و مادرجان می دانم که شما را اذیت کردم می دانم شما را ناراحت کردم اما از شما طلب عفو و بخشش دارم.
وصیت دیگر من به خانواده ام که همان پدر و مادر و برادر و خواهرانم باشد این است که امام را تنها نگذارید همیشه وقت برای سلامتی امام امت دعا کنید و از خداوند بخواهید که ایشان را تا ظهور آقا امام زمان نگه دارد. وصیت آخر من به امت اسلامی و امت قهرمان پرور این است که راه شهدا را که همانا راه سالار شهیدان حسین بن علی است ادامه دهید و تا زمانی که کشورهای استعمارگر بر روی زمین وجود دارد دست از مبارزه خود بر ندارید. شعار همیشگی: خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.

بیستم اردیبهشت 1337، در روستای مطهرآباد از توابع شهرستان زرند به‌دنیا آمد. پدرش ‌غلامحسین، کشاورز بود و مادرش صغری نام داشت. تا پایان ‌مقطع کاردانی در رشته ‌زبان و ادبيات فارسي درس خواند. معلم بود، به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم فروردین 1362، با سمت بي سيم چي در شرهانی بر اثر اصابت ترکش شهید شد. پیکر وي مدت‌ها در منطقه به جا ماند و پس از تفحص سال 1374، در گلزار شهدای امامزاده عبدالله زادگاهش به خاک سپرده شد.