حبیب الله رزاق پور

بسمه تعالی

عملیات آغاز شد و در این حمله امکان صد در صد زنده ماندن من نیست.
اولین وصیت من به شما خانواده عزیز این است که در عزای من اشک نریزید چون هر قطره از اشکهای شما مرحم است بر روی زخمهای من.
2- برای من نماز بخوانید که خیلی من در جهل و نادانی بودم.
3- مرا تشییع جنازه نکنید مرا شب دفن کنید که دشمن خیال نکند که شما جوان داده اید.
4- مرا غسل و کفن نکنید چون خون من غسل است و پیراهن پاره پاره من کفن من.
5- مادر هر شب جمعه قدری حنا بر سر قبر جوان خود بیار که مادر من ناکام از دنیا نرفتم.
6- پرچم سبزی بر بالای قبر و بالا سر خانه نصب کنید و عکس مرا هم بالای مزارم و فقط آخرین خواهشم این است که مرا ببخشید و حلالم کنید و از گناهانم در گذرید. آخرین خط و آخرین روزهای عمر است و آخرین روزهای دیدار است. خداحافظ
همه شما دوران ؟؟؟چو باد صحرا بگذشت     من و بدی و زشت و زیبا بگذشت
پنداشت ستمگر که جفا بر ما کرد        بر او بماند و بر ما بگذشت.
والسلام

سي‌ام خرداد 1340، در شهرستان كهنوج به دنيا آمد. پدرش عزيزالله، كشاورز بود و مادرش سكينه نام داشت. تا پايان مقطع ابتدايي درس خواند، از طريق جهاد سازندگي به جبهه اعزام شد. دوم فروردين 1360، در دشت‌عباس توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش‌ خمپاره به ‌شهادت رسيد. مزار وي ‌در روستایحسين‌آباد وزيريها تابعه زادگاهش واقع است.