حسین جهان گرد

بسم الله الرحمن الرحیم
فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا
بنام خدای مهربان خدای بخشنده و آمرزنده و غفار و بنام خدای منتقم و کریم خدای عزیز و غالب و بنام خدای شهیدان و یاورمستضعفین و اجابت کننده مضطرین و دوست مومنین و حبیب عارفین
این آخرین پیام من هست به همه شما مردم عزیز و شریف ایران . به ملت شهید داده اسلام که خدایتان یار و امام زمان ازتان راضی باد اینکه نماز را بپا دارید و همیشه رضای خدا را بر هر چه و هر که ترجیح دهید و دیگر شعارتان منطبق بر عملتان و هر دو خالصانه چنانکه هست منطبق بر احکام اسلام در جهت ولایت فقیه و رهبری اسلامی جامعه، تا اینکه انشاالله زمینه ظهور حضرا حجت(عج) فراهم آید…

حسین، سوم شهریورماه سال 1333 در شهر کرمان به‌دنیا آمد. پدرش رحیم در نهاد نوپای جهادسازندگی شاغل بود و مادرش نصرت نام داشت. او تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و در رشته ریاضی دیپلم گرفت. سال 1358 ازدواج کرد، و صاحب دو دختر شد.
به حرفه‌ی کتاب‌داری اشتغال داشت که با نواخته شدن شیپور جنگ، به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت.
این رزمنده خوش‌غیرت کرمانی دوم فروردین‌ماه سال 1361 در جریان عملیات فتح‌المبین در جبهه شوش بر اثر اصابت تركش به شهادت رسید.

پیکر مطهر این شهید والامقام در قطعه 1، ردیف 11، شماره 58 به خاک سپرده شد.

//نقل شده است که:
وقتی فرزند دومش به‌دنیا آمد، حرف همه این بود که دیگر به جبهه نرو، وظیفه‌ات را انجام داده‌ای و حالا باید بچه‌هایت را بزرگ و تربیت کنی و او محکم جواب داده بود که: فرزندان من از فرزندان امام حسین عزیزتر نیستند که آن همه رنج کشیدند، من تمام زندگی و جان و مالم را فدای اسلام می‌کنم.