حسین پورگل اناری

بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدا و درود و سلام فراوان بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و درود بر روان پاک شهدا از صدر اسلام تاکنون و درود به کسانی که در راه اسلام خدمت کرده و خون پاک خود را و جان خود را نثار این اسلام عزیز می کنند و کرده اند و سلام به تمام خانواده های شهدا و مجروحین و معلولین و امیدواریم که خداوند تبارک و تعالی صبر و عنایت بیشتری به آنها بدهد. آرزوی من این است که خدا من را یاری دهد تا آنجا که بتوانم و تا آخرین قطره خون مبارزه کرده و دشمن تجاوزگر و بعثی را نابود سازم و زمانیکه شهادت در راه حق و آزادی نصیب من شد که لیاقت و سعادت نداشته. این خون ناقابل و (قلب سیاه) را در راه اسلام و ایران ریخته و با این خونها پیروزی را برای اسلام دنبال داشته باشیم و امیدوارم که خداوند تبارک و تعالی اسلام را در این جنگ پیروز کند و مسلمانان را از زیر سلطه ابرقدرتها و جنایتکاران نجات دهد انشاالله. من دیگر حرفی ندارم به جز اینکه اول سلام به پدر و مادر و خواهران و برادران و همسر و فرزند و تمام قوم و خویشان و بعد از آنها خواستارم که انشاالله مرا که هر بدی و خوبی که کرده ام بخشیده تا خداوند مرا ببخشد و از من راضی بوده که خداوند از من راضی باشد و از آنها خواستارم که اگر شهید شدم که افتخاری است خیلی بزرگ هم برای من ، هم برای شما. برایم گریه و زاری نکرده و خدای بزرگ را شکر کرده. دیگر عرضی نیست جز صبر و بردباری برای شما. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار
شهیدان زنده اند آنها را مرده مپندارید که در نزد خدا روزی می خورند.

دهم دي 1340، در روستاي انار از توابع شهرستان رفسنجان چشم به‌جهان گشود. پدرش‌ محمد و مادرش فاطمه نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. سال 1362، ازدواج كرد و صاحب يك دختر شد، به عنوان سرباز ارتش به جبهه اعزام شد. بيست و پنجم اسفند 1362، در اهواز بر اثر اصابت گلوله به پا، شهيد شد. پيكر وي ‌مدت‌ها در منطقه برجا ماند وپس از تفحص سال 1373، در زادگاهش به خاك سپرده شد.