علی شجاعی باغینی

//وصیت‌نامه شهید علی شجاعی

شکر می‌کنم خدای بزرگ را که به من شعوری عنایت کرده که راه حق را تشخیص بدهم، خدای را شکر که به من قدرتی داده است که در این راه گام بزرگی بردارم.
سلام و درود فراوان بر تمام کسانی که تقوی را پیشه کرده‌اند و فقط برای خدا قدم برمی‌دارند و سلام بر همیشه پویندگان راه حق و حقیقت و قیام‌گران چه در روز و چه در شب؛ کسانی که روزها مانند شیر خروشانند و شب‌ها عابدانی بیدار و خلاصه سلام بر همه دوستان و آشنایان.
از پدر و مادر خود خواهش می‌کنم که وقتی من شهید شدم برای من گریه نکنند باید خوشحال باشند و شربت و شیرینی بدهند. از خداوند تبارک و تعالی خواهش می‌کنم که گناهان مرا ببخشد و مرا در بهشت جای دهد، هر چند می‌دانم که گناهان من زیاد است ولی خداوند آن‌ها را می‌بخشد و باید شما هم از خدا بخواهید که رهبر انقلاب و رزمندگان ما را صحیح و سالم نگاه دارد. از برادران گرامی خود خواهش می‌کنم که پدر و مادر را یاری دهند و نگذارند که برای من گریه کنند.
پدر، مادر، خواهر و برادرم! هر قطره اشک شما مانند سوزنی است که بر کف پای من فرو می‌رود و السلام.

علی، هفتم خردادماه سال 1340 در شهر کرمان متولد شد. پدرش محمد کارمند اداره راه بود و مادرش رخساره نام داشت.
علی تا سوم متوسطه درس خواند و بعد از آن برای سپری کردن دوران خدمت نظام‌وظیفه به ارتش ملحق شد. دوران سربازی علی مصادف با سال‌های دفاع مقدس بود و این سرباز دلاور ایران‌زمین هم برای ادای تکلیف به جبهه اعزام شد.
جنگ اما سرنوشت این فرزند برومند کرمانی را با شهادت رقم زد و علی دوازدهم آذرماه سال 1360 بر اثر جراحات جنگی به شهادت رسید.