غلامحسین سالاری

بسم الله الرحمن الرحیم
به نام الله پاسدار حرمت خون شهدا و با سلام و درود بر رهبر کبیر انقلاب که راه شهادت راهی راسخ و مرگی پرافتخار به ما یاد داد.
انا لله و انا الیه راجعون ما از سوی خدا آمدیم و به سوی خدا باز می گردیم. مادر اگر بر مزار من آمدی تنها برای من گریه مکن برای تمام شهدا گریه کن. مادر مهربانم اگر مرا آوردند در تابوت را کنار بگذار چشمهای مرا باز کن تا منافقین از خدا بی خبر بدانند من با چشمی باز راهم را انتخاب کردم. من بدون هدف نبودم. دهن مرا باز بگذار تا دشمن ببیند من به نغمه الله اکبر دشمنان را محکوم کرده و ندای هل من ناصر ینصرنی امام را لبیک گفته تا دنیا را وداع گفتم. دستهای مرا باز بگذار تا مستکبرین ببینند من با دستی خالی بجز یک کفن از این دنیا رفتم. منظور از دست خالی این است که مال و ثروت دنیا را همراه نبردم چون دل به دنیا نبسته بودم.
در پایان وصیتم به دوستان این است که نماز جمعه و جماعت و دعای کمیل و توسل را فراموش نکنند که ما هر چه داریم از این دعاهاست. ای خواهر و برادر مجاهد رزمنده همیشه بیاد خدا باشید و رزمندگان را در جبهه ها تنها نگذارید و به فرمان امام خود را محیا سازید برای جنگ و تو ای برادرم نگذار سلاح من بر زمین بیفتد که دشمن سو استفاده کند و ای خواهر مجاهد تو هم در سنگر حجاب کوشا باش. و ای کربلا آغوشت را باز کن که عاشقانت در راه هستن و با کاروانی از عشق ایمان شهادت به فرمانده ای حضرت مهدی و نائب برحقش امام خمینی به سوی تو می ایند آنها را پذیرا باش. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته. مورخه 30/4/1362

ششم آبان 1342، در روستاي شريف‌آباد از توابع شهرستان ‌رفسنجان‌ متولد شد. پدرش‌اكبر(فوت1356) و مادرش صديقه نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. كارگر بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. هشتم مرداد 1362، در حميديه هواز به شهادت رسید. پيكر وي  مد تها در منطقه برجا ماند و چهارم ارديبهشت 1374 پس از تفحص، در زادگاهش به خاك سپرده شد.