محمدعلی دیندار

بسم الله الرحمن الرحیم

با نام خدا و با آرزوی فرج آقا امام زمان(عج) من این برگ را گرفته ام که وصیت نامه بنویسم اما نمی دانم که چه بنویسم تنها چند کلام کوتاه دارم که بازگو می کنم.

من در طول زندگیم ممکن است فرد خوبی نبوده باشم ولی از همگی آشنایان طلب بخشش دارم و می خواهم که برایم دعا کرده و از خدا برایم طلب آمرزش کنید. در مورد وسایلم هر چند ناچیز است کتابهایم را به کتابخانه مسجد جامع بدهید و یک کتاب است به نام حلیه المتقین که مال مدرسه است و خواستارم که تحویل دهید. در مورد پولهایم آنها را نیز برای کار خیری به مصرف برسانید. در مورد عکس هم آن کارتی که از عکاسی کیهان گرفته بودم به آنجا مراجعه کنید تا برایتان ظاهر کند. دیگر شما را سفارش به صبر می کنم و بدانید که خداوند صابرین را دوست دارد و شما مادر و پدر عزیزم از زحماتی که برایم کشیدید تشکر و قدردانی می کنم.

سخن بسیار است و نمی دانم چه بنویسم. راستی اگر شد مرا کنار مسعود دیندار دفن کنید. از شما برادرانم نیز خواستارم که هر چند نتوانستیم زحمات پدر و مادر را جبران کنیم لااقل شما جای خالی مرا پر کنید.

دیگر اینکه امیدوارم شهادت من باعث سربلندی نهال انقلاب اسلامی شود. براستی که انا لله و انا الیه راجعون.

در آخر هم می گویم که همگی شما پدر و مادر و برادران و خواهران همگی برایم عزیز و دوست داشتنی هستید. والسلام.

خدایا خدایا تا دولت یار خمینی را نگهدار

زائرین کربلا آماده باشید کربلا در انتظار است. مژده می آید ز جبهه خصم در حال فرار است. دیندار 65/12/5

محمدعلی، هشتم آبان‌ماه سال 1349 در شهر كرمان چشم به جهان گشود. پدرش اكبر و مادرش سكینه نام داشت. محمدعلی تا دوم متوسطه درس خواند سپس به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت.
این نوجوان غیرت‌مند در تاریخ پانزدهم اسفند‌ماه سال 1365در شلمچه بر اثر اصابت تركش شهید شد.