محمدعلی پورمحمدی

بسم الله الرحمن الرحیم
وَالَّذينَ جاهَدوا فينا لَنَهدِيَنَّهُم سُبُلَنا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ المُحسِنينَ
تابش مجدد آفتاب عالم‌تاب اسلام پس از هزاران سال و دریده شدن ابرهای تیره و تار خفقان استعماری که حاصل تلاش بی وقفه حاکمان جور و ستم بود، فروغی دیگر به پیکر بی رمق و پژمرده مسلمین و جهانیان بخشید و خونی تازه و جوشان را در رگهای آنان به جریان انداخت و این آغازی شد بر حرکتی عظیم حرکتی که به سمت، بسوی بیداری انسانها و درک رسالت بزرگی است که در جهان هستی بر عهده آنان گذارده شده است. مسئله مسئله رهبریت: انسانهای [] این عصر می دانند(کسانی که به مسئله رهبریت عالمند) که قرونی مردم در منجلاب خون و خفقان و پرتگاههای عظیم قرار داشتند و اگر این بی حرکتی ادامه می داشت و حرکتی به پا نمی شد. خطری برای کسانی که می خواستند بانگ بیدار باش اسلام را بزنند گرچه اسلام پیروز و غالب است و نابودنشدنی است ولی خون احتیاج دارد. می دانیم خدا [] نورش است ولی باید خونها برای زنده ماندنش ریخته شود تا زنده بماند. و این خون ریختنها ادامه دارد و خواهد داشت پس باید کسی باشد تا بیدارباش بزند. مردم را نجات دهد از منجلاب فساد بیرون بکشد. برنامه را به آنها بگوید و آنها را زنده کند تا اسلام زنده شود و این خونها که ریخته می شود اولا قربه الی الله است و دوما باعث زنده ماندن اسلام است و [] پیرو اسلام را تمییز دهد و مشخص کند کسی پیدا شد و پیدا هم نبود ولی ستم پیشگان و ظالمان نگذاشتند به نحو احسن کار انجام شود خلاصه امام، امام راه سعادت را پیش گرفت و مسئولیت مهم رهبریت را قبول کرد و مردم را از همه بدبختیها و خوابهای خطرناک بیدار کنند و نجات دهد و چون همه پیرو اسلام نمی شوند از اول هم همینطور بوده و گروهی بر ضد این افراد قیام می کنند پس باید آنها را خفه کنیم کسانی که خون می دهند اسلام را دفاع کرده است. خفه کردن آنها بدست ما باید انجام شود بدست که کسانی که بنام اسلام قیام نموده اند مواظب باشند تا چنین رهبری دارند در انقلابشان شکست راه ندارد ولی نباید او را تنها گذارند. باید تحت فرمان او باشند پس ما باید امام را تنها نگذاریم و قدر او را بدانیم . باید نسل ظالمان با ریخته شدن خون ما قطع شود خون ما شاید در اصل برای ریخته شدند در راه اسلام به ما بخشیده شده است و در پایان با خانواده ام : مادرم و دیگر عزیزانم اگر نتوانستم حق پسر و برادری را ادا کنم ببخشید خدا می داند چه احساسی نسبت به شما داشتم خلاصه از همگی شما معذرت می خواهم ناراحت نباشید اگر شما طالب اسلام هستید که حتما هستید پس باید خون بدهید. 62/11/29

بيست‌وپنجم مرداد 1344، در روستاي گلباف از توابع شهرستان كرمان چشم به جهان گشود. پدرش ‌علي، قاليباف بود ‌و مادرش كبري نام داشت. تا سطح یک اتمام‌ المعتين در حوزه علمیه درس خواند، به ‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست‌و‌پنجم‌ شهريور 1363، در بيمارستان خاتم اهواز بر اثر صدمات ناشي از اصابت تركش به‌شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.