منصور حاجی زاده طغرالجردی

بسم الله الرحمن الرحیم

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل ا… امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون. مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده اند، مرده اند بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگار روزی می خورند.

با سلام به امام زمان و نایب برحقش امام خمینی و با درود و سلام به تمام خانواده شهدا و با درود و سلام گرم به پدر و مادر عزیزم و با سلام خدمت خواهر و برادر و با سلام گرم خدمت تمام خانواده محترم: پدر و مادر محترم اینکه من وصیت نامه خود را می نویسم از شما خواهشی دارم و آن این است که اگر من شهید شدم در مرگ من گریه مکن که دشمن شاد می شود و تو ای خواهر و برادر درس بخوان تا بتوانی در پشت خط رزمندگان را یاری کنی. پدر و مادر اگر من شهید شدم پیکر مرا در کرمان دفن کنید. پدر و مادر عزیز اگر بدی از من دیدید مرا حل کن تا بتوانم در نزد پروردگار روسفید باشم . پدر و مادر گرامی و خواهر و برادر مبادا امام را تنها بگذارید مبادا دعا را فراموش کنی که این گناه بزرگی است مادرجان 10 تومان علیرضا عابدینی از من می خواهد . 10 تومان را به او بده تا من خیالم راحت باشد و تو ای خواهر و برادر نماز را بخوان و هر روز برای پیروزی رزمندگان دعا کنید که این پیروزی نزدیک است از تمام خانواده می خواهم که اگر بدی از من دیدند مرا ببخشند و در پایان پیامی دارم برای مردم شهید پرور دارم. اولا من کوچکترم که این پیام را بدهم، پیام من این است که این مردم شهید پرور پیروزی نزدیک است راه کربلا باز می شود. امام زمان می آید ولی دعای امام را فراموش نکنید. دعای رزمندگان را فراموش نکنید که اگر فراموش کنید گناه بزرگی را انجام داده اید. خدا یار و یاورتان والسلام خدایا – خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

منصور، شانزدهم تیرماه سال 1347 در شهر کرمان متولد شد. پدرش ماشاالله نام داشت و کارگر بود.
منصور هم مثل بسیاری از جوانان میهن در دوران دفاع مقدس برای مقابله با دشمن متجاوز، بسیجی‌وار عازم جبهه شد و پس از دلاوری‌ها در تاریخ بیست‌ودوم دی‌ماه سال 1365 در عملیات کربلای پنج در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.