چراغ زماني نژاد

ششم مهر 1342، در روستاي مروهك جبالبارز از توابع شهرستان جيرفت به دنيا آمد. پدرش درويش، كارگر بود و مادرش زينب نام داشت. تا پايان مقطع راهنمايي ‌درس خواند. سال 1359، ازدواج كرد و صاحب‌ يك دختر شد. پاسدار بود، دوم ارديبهشت 1364، با سمت فرمانده گروهان در روستاي برجك رودبار جنوب توسط اشرار بر اثر شكنجه به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي روستاي علي آباد عمران تابعه شهرستان زادگاهش قرار دارد.
وقتی شهید دیده به جهان گشود  هنگام رؤیت چهره نورانی او پدر و مادر او را چراغ نامیدند. آری تقدیر چنین بود و بعدها این سخن تحقق پیدا کرد نه تنها به کانون کوچکترین واحد اجتماع نور می بخشید ، بلکه وجودش پرتوافکن جامعه هم خواهد بود . شهید زمانی دوران کودکی را در روستا سپری کرد.
و در مهرماه 1350 وارد مدرسه ابتدایی گردید و با نبوغ و استعداد خدایی خویش دوران ابتدایی را با موفقیت گذراند و آنگاه دوران راهنمایی را در شهرستان کهنوج با پشتکار و جدیت تمام با نمرات عالی به اتمام رساند. اما نیروی جاذبه و کشش خدایی که در درون وی نهفته بود دم به دم عشق به انقلاب اسلامی در درونش شعله ورتر می شد. از اولین حرکت دریایی عظیم انقلاب که موج توفنده اش دنیا را در هم نورردید و رژیم ستم شاهی و طومارش را در هم پیچید، عشق به خدمت به انقلاب مردمی او را چون نسیم صبحگاهی تکان داد و در تظاهرات و مراسمات شرکت می کرد و در سال 1362 برای خدمت بیشتر به ایران و مردم و لبیک به ندای رهبر وارد سپاه گردید و در عملیاتهای متعددی شرکت جست و خطر اشرار داخلی را بیشتر از قوای بعثی می دانست و به همین علت به منطقه برجک کهنوج اعزام شد و پس از درگیریهای متعدد و تار و مار کردن قاچاقچیان و کشتن آنها یک بار مجروح شد و سرانجام چون خفاشان پلید که تاب و تحمل عدالت و قدرت و خدمات او را نداشتند در تاریخ 64/2/2 او را در یکی از عملیاتها بر علیه اشرار ناجوانمردانه و با وضع فجیعی به شهادت رساندند.
روحش شاد و یادش گرامی