ابوالقاسم ستوده بحريني

بنام الله پاسدار خون شهیدان
حال که دارید وصیت نامه من را می خوانید من در بین شما نیستم و در زیر انبوه خاک خانه همیشگی خودم خواهم بود و یا در بیابان جسدم گمنام شده است.
به هر حال روحم شاد است که اول اینکه همه شما دور هم هستند و دوم اینکه اگر در موقع زنده بودم باعث سرافرازی خانواده و اقوام شده ام ولی سوگم باعث سرافرازی همه شما شده.مرگ حق است .
و امیدوارم که یک یک شما در زندگی موفق و پیروز باشید به هر حال وظیفه همه کس است وصیت نامه بنویسد من بر این شدم که حالا عازم ..و یا گروه جند الله هستم هر چه می خواهم بگویم و تا آنجا که برای شما و امثال دارد عمل کنید .
دوست دارم که در مجلس عزا و دیدن شما یکدیگر را صمیمانه در آغوش بگیرید و ببوسید و کینه ها را دور بریزید و به جای عزا و گریه بخندید و خوشحال باشید که اگر زنده نیستم و در زندگیم نتوانستم شما را آشتی و با یکدیگر مهربان کنم و هر روز گروهی از یکدیگر قهر بودند ولی مرگم باعث شد که حداقل یک هفته و شاید سالها دور هم جمع شوید و کینه ای در دل کسی نباشد .این زندگی بی ارزش است چرا از یکدیگر قهر می کنید مال روزی می رود و انسان با یک کفن خواهد رفت با یکدیگر صمیمی باشید و به جای قهوه و چای اگر امکان دارد شربت بدهید و توضیح بدهید به این خاطر که شهادت و مرگ فرزند و برادر شادی ماست و دوم به این خاطر که …..به خاطر اسلام بوده…..
بیشتر از یک هفته برایم عزا داری و لباس مشکی نپوشید یعنی همینکه از خاک بندان برگشتید روز بعد همه به آرایشگاه بروید نمی خواهم زیاد برایم عزا نگه دارید که باعث ناراحتی بعضی ها شود .بر شما مادرم ،خواهرانم و زن بردارانم واجب است که خود را نگه دارند و مشکی را در آورید و به خانه همه بروید که مشکی را درآورند و برایم کم گریه کنید بخصوص مادرم و خواهر زیاد سخت نگیر مادر برو ببین که بجز شما همه جوان از دست دادند .
در صورتی که برایتان امکان دارد در خانه را چراغانی کنید که دشمن بداند مرگ هم در ما اثر ندارد برایم به هیچ عنوان روز خاک بندان خرج نکنید یعنی بخواهید ناهار بدهید نه به هیچ عنوان و اگر می خواهید سر خاکم شیرینی بیاورید زیاد اصراف نکنید .موقعی که سر خاکم می آیید دسته جمعی بیایید .از هر کس طلب کار هستم حلالش میکنم  به جز سه نفر که …. و اگر کسی کسی پول می خواهد از حقوقم بدهید گرچه گمان نگنم کسی از من پول نخواهد پولی که پلیس تهران می دهد مبلغ 100 هزار تومان است که 50 هزار تومان آن حتما محمود خرج خانه اش کند و خانه اش را تکمیل کند .دوم بقیه پول را ننه به مکه برود و حقوق ماهانه من به گمانم 4 هزار تومان بدهند همش مال ننه باشد و خرج و لباس و خوراک بکنند.
عکسی در اطاق آبجی طاهره دارم بردارید و بزرگ کنید و بر خاکم بزنید سنگ قبرم م را منصور از تهران خواهد آورد  مریم و طاهره خواهران عزیزم زندگی را خوش باشید خوشبختی شما باعث شادی روح من است و در آخر وصیت  نامه باز هم می خواهم که همه با هم آشتی باشید  و هیچکس حق ندارد از یکدیگر قهر باشد  در عزاداری و خاک بندان من بیایید و در ضمن پولی که پس انداز دارم از طرف کلانتری به ننه تعلق خواهد گرفت. والسلام. ساعت 11 شب. 63/11/15 مستقر در بوکان. با کمال سالمی. ابوالقاسم ستوده بحرینی.

چهارم ‌دي 1339،‌ در شهرستان سيرجان ديده به جهان گشود. پدرش مهدي (فوت 1355) كشاورز بود و مادرش‌ زهرا نام داشت. تا پايان مقطع راهنمايي درس‌‌ خواند. استواريكم‌ شهرباني ‌بود، هفتم ‌ارديبهشت ‌1364، در سقز هنگام درگيري ‌با گروه‌هاي ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به سينه، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.