احمد رحیمی بیاضی

بسم الله الرحمن الرحیم
وَ قاتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقاتِلُونَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ
با سلام و درود به رهبر انقلاب و امت قهرمان سخن کوتاهی را آغاز می کنم:
ای امت قهرمان اکنون که جهانخواران با تمام امکاناتشان کمر به نابودی نظام اسلام بسته اند بیایید همچنان که تاکنون نشان دادید محکم و استوار بایستید و مطمئن باشید که وعده خدا بدست شما تحقق خواهد یافت و وراثت زمین به صالحان خواهد رسید. اولا بگویم راهی را که انتخاب کرده اید خواسته قلبیم بوده است و به پایان آن هر چه که باشد راضی ام اما خواسته ای دارم و آن این است که اگر پایان راه شهادت بود که آرزوی هر مسلمان است . از والدین و بستگانم می خواهم که با قدرت ایستادگی کنند و هرگز راضی نیستم که با گریه و زاری روح مرا بیازارند و دشمن را شاد کنند و به هیچ وجه راضی نیستم که بخاطر شهادت من از ارگانهای دولتی و نهادهای انقلابی کوچکترین توقعی داشته باشید و نمی خواهم درباره من تبلیغی بشود چونکه تنها هدف من از این راه دفاع از اسلام بوده و راضی نیستم که کوچکترین سو استفاده ای از این جریان بشود. والسلام.

بيست‌و‌هفتم تير 1336، در شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. پدرش ‌حبيب‌الله و مادرش‌ ليلي نام داشت. تا سوم متوسطه درس ‌خواند. تراشكار بود، به‌عنوان ‌بسيجي در جبهه‌ حضور يافت. دهم ‌ارديبهشت 1361،‌ در خرمشهر بر اثر اصابت ‌گلوله شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.