این فرزند برومند اسلام، سرانجام در بیستوسوم مردادماه سال 1364 در غرب کشور در پاوه به شهادت رسید.
//فرازهایی از وصیتنامه شهید احمد شاهرخی:
مادر مهربان سلام مرا بپذیر و مرا حلال کن، مبادا در فقدان من گریه کنی، مادرجان افتخار کن که فرزندت در راه خدا به این مقام رسیده و من هم افتخار میکنم که در دامن همچو مادری پرورش یافتم و در راه خدا به این مقام پر افتخار نائل گردیدم. این خبر باید شما را مثل آن روزی که دیده به جهان گشودم خوشحال کند، تا چشم دشمنان اسلام، قرآن، امام، و امت قهرمانمان را کور کند.
و اما پدر عزیزم! امیدوارم که مرا حلال کنی و ببخشی و با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کنی، مبادا روحیه خود را ببازی و دشمنان اسلام را شاد کنی، تا آنجا که میتوانی از اسلام و روحانیت دفاع کن.
و شما خواهرانم! در راه خدا مبارزه و تا آخرین قطره خونتان از اسلام دفاع کنید.
برادران عزیز من! بهترین راه، راه خداست، پوینده و پیرو این راه باشید.
بنده حقیر خدا احمد شاهرخی 61/5/2
احمد، هفتم مردادماه سال 1341 در روستای سیرچ، از توابع شهرستان کرمان دیده به جهان گشود. پدرش رمضان از کشاورزان شریف و زحمتکش روستا بود و مادرش طاهره نام داشت.
احمد تا پایان دوره متوسطه در رشته برق تحصیل کرد و بعد از اخذ دیپلم با ملحق شدن به سپاه پاسداران به جبهه اعزام شد تا نقشی در دفاع از میهن و نظام اسلامی داشته باشد.
این فرزند برومند اسلام، سرانجام در بیستوسوم مردادماه سال 1364 در غرب کشور در پاوه به شهادت رسید.
جـزئیات شـهادت
اطـلاعات مـزار
تصویرمـزار
بدون دیدگاه