امان الله پورمحمد زاده

بنام خداوند بخشنده مهربان
حضور پدر و مادر عزیزم خودم سلا عرض می کنم امیدوارم که حالتان خوب بوده و همیشه و در همه حال خوش و خرم باشید و هیچ ناراحتی برای من هم نداشته باشید و حضور برادر بزرگم روح الله سلام عرض می کنم امیدوارم برادرجان هیچگونه کسالتی نداشته باشید. برادرجان هیچ ناراحتی از طرف من نداشته باشید خدا با ماست. اگرچه جنگ است و به قول یکی از بچه های موجی جنگ، جنگ است مفت هم جنگ است. برادرجان عملیات نزدیک است من از همین راه دور صورت یکایک افراد خانواده را می بوسم. برادرجان فکر کنید که امان الله در میان شما نبوده و نیست اصلا من از مادر زاده نشده ام برای من گریه نکنید چون برای کسی گریه می کنند که گناهکار است و خداوند او را نبخشیده است. برادرجان اولین آرزوی من طلب بخشش از خدایمان است پس اگر من کشته شدم بدان خدا مرا بخشیده است و برای من گریه نکنید. این راهی است که همگی باید بروند پس چرا زودتر به دیدار خدا نرویم . برادرجان اگر خدا را شناختی در آرزوی دنیا نباش کسی که در آرزوی دنیاست او خدا را نشناخته و کافر است. مادر من مبادا برای من اشک بریزی و خدا را شکر کن که فرزندت را بزرگ کردی و او در راه خدا جهاد کرد و در جهاد با دشمن به شهادت رسید. مادرجان باور کن این جنگ حق است این حرف نسبت به این چیزی است که من خودم مشاهده می کنم که معجزه است و در اینجا امام زمان(عج) در اینجاست. خدا در اینجاست مومنین خدا در جبهه هستند و شهادت هم در اینجاست پس برای چه من به آنجا برگردم. فقط دعا کنید که خدا مرا ببخشد. برای سلامتی من دیگر دعا نکنید فقط دعا کنید که خداوند من را ببخشد و از این دنیا ببرد. دیگر سرت را درد نمی آورم. خدانگهدارتان باشد.

يكم آبان 1346، در روستاي فهرج از توابع شهرستان بم چشم به جهان گشود. پدرش قاسم و مادرش نبات نام داشت. دانش‌آموز چهارم متوسطه بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست‌ونهم دي ‌1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش ‌به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است