حسن جوکار راهزنی

بسم رب الشهدا و الصدیقین
سخنم را با نام خدا آغاز می کنم و خواستار پیروزی اسلام و طول عمر رهبر عزیز انقلاب امام خمینی هستم. من با گروهی از بهترین یاران امام و امت قهرمان و شهیدپرور عازم جبهه هستیم. اکنون در پادگان آزاذگان اهواز هستم و بر خود لازم دانستم که چند کلامی با پدر و مادر عزیزم و خواهران و برادرانم بنویسم . شما باید در مرگ من ناراحت نباشید. زیرا شهادت زندگی دوباره، تولدی نوین است. خون شهید از بین نمی رود می جوشد می خروشد و اسلام را جاوید و زنده می سازد. همانطور که می دانیم اگر امام حسین(ع) شهید نمی شدند اسلام تا این زمان باقی نمی ماند. یعنی خون بر شمشیر پیروز است. جهاد در راه خدا یکی از نعمات گرانقدر و باارزش است که نصیب همه بندگان و افراد نمی شود. چنانکه حضرت علی(ع) می فرماید “الجهاد باب من ابواب الجنه فتح الله لخاصه اولیا” جهاد و مبارزه در راه خدا دری است از درهای بهشت که بوسیله بندگان خاص خداوند گشوده می شود. پس ما باید این فرموده حضرت علی(ع) را مد نظر قرار داده و به آن عمل کنیم. و قرآن در جایی دیگر می فرماید:  وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا  بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ پس ای پدر و مادرم هرگز مپندارید که من مرده ام زیرا شهیدان زنده اند. پیامی که به برادران و ملت شهیدپرور ایران دارم این است که هرگز سنگرها را خالی نکنند مخصوصا سنگر مسجد را زیرا امام فرمودند مسجد سنگر است. سنگرها را رها نکنید. با راهپیماییها و مجالس مردم را آگاه کنید و ندای امام را به همه برسانید و این منافقان از خدا بی خبر را هر چه زودتر به سزای اعمالشان برسانید و راه خدا را دنبال کنید. هیچوقت دنبال مادیات و خواهشهای نفسانی نروید چون مادیات مانند گیاه هرزی است که نابود خواهد شد. پیام دیگری که به همکلاسیهایم دارم این است که سنگر مدرسه ها را رها نکنند. آینده این مملکت به دست شماست. شما باید از هر لحاظ کشورمان را خودکفا کنید و نگذارید که کشور ما وابسته به شرق یا غرب شود و درس را به خاطر یاری دین خدا بخوانید نه برای مادیات. در پایان باید بگویم خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار. خداحافظ تمام اقوام و خویشان و برادران عزیزم. فرزند حقیر شما حسن جوکار. 61/1/27

سوم ‌آبان ‌1344، در شهر ‌پاريز از توابع شهرستان سيرجان زاده شد. پدرش علي، كشاورز بود و مادرش سكينه نام ‌داشت. دانش‌آموز سال دوم متوسطه‌ بود، به عنوان بسيجي‌در جبهه حضور يافت. دهم ارديبهشت 1361، در دو كوهه بر اثر اصابت ‌تركش به سر، شهيد شد. مزار وي‌ در گلزار شهداي‌زادگاهش واقع است.