حسین انجم شعاع

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ  إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ . وَإِذَا أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَاعِدِينَ
ای رسول از بسیاری اموال و اولاد آن منافقان تعجب مکن که خدا خواهد به آن مال و اولاد آنها را در دنیا معذب گرداند و جانشان را به حال کفر بستاند. و هر گاه سوره ای نازل شد که امر به ایمان به خدا و جهاد با رسول در راه دین خدا کرد ثروتمندان آن منافقان از حضور تو تقاضای معافی از جهاد کردند و گفتند ما را از معاف شدگان محسوب دار.
شما ای پدر مادر و برادران من صحبتی با شما ندارم چون من را در جو سالمی تربیت کردید و دیگر نمی توانم با شما صحبت کنم و فقط شما را به صبر و تقوی و استواری می خوانم که تنها راه پیروزی ما مسلمانان صبر و استقامت در برابر مشکلات است و هر وقت خواستید گریه کنید بیاد مظلومیت سرورمان و مولایمان حسین(ع) بیفتید که در راه خدا حتی طفل شش ماهه خود را هم فدای اسلام کرد و این را هم بدانید که بازگشت همه ما بسوی اوست و چه خوش که این رفتن زمانش در صحنه نبرد باشد و من به این افتخار می کنم و امیدوارم خداوند قبول کند این قطرات خونم را و از شما می خواهم در نمازهایتان برایم دعا کنید که طبق حدیث دعا، سرنیزه مومن است و اولین شب جمعه اگر توانستید در سر قبرم دعای کمیل بخوانید و در هنگام دفنم چهل تا از برادرانم و دوستانم که با من در صحنه نبرد می جنگیدند را جمع کنید و آنها هم شهادت بدهند که من شخصی مومن بوده ام و از خداوند طلب عفو برایم بکنند و تو ای محمدجان هر چه پول از من جا مانده آنها را به بابا بده تا سه سال نماز و روزه قضا برایم بخوانید . شما ای پدرجان و مادرجان و برادران عزیزم از تمامی اقوام و دوستانم برایم طلب عفو بکنید و از تمامی دوستان و اقوام بخواهید اگر طلبی از من دارند بگویند تا شما از مقدار پولی که برایم بجا مانده آن را بپردازید و از شما می خواهم که پشتیبان ولایت فقیه و امام امت باشید که با این پشتیبانی اسلام را از مظلومیت بیرون بیاوریم و پدرجان و مادرجان من همیشه آرزو داشتم که بتوانم روزی زحمتهای شما را جبران کنم و این را اعتراف می کنم که من فرزند خوبی برای شما نبودم ولی از شما طلب عفو و بخشش می کنم امیدوارم مرا ببخشید ولی شما ای برادرانم محمد حسن محسن حجت  محمود و مصطفی سعی کنید فرزند خوبی برای مادر و پدر مان باشید و از شما می خواهم که عبادت و بندگی خداوند را فراموش نکنید و این نکته ظریف را هم بدانید که بندگی آن است که هر چه خداوند گفته بدان عمل کنید نه هر چه برایتان سود ظاهری داشت انجام دهید و هر چه را به نظرتان ضرر آمد آن را ترک کنید. بدانید اینها همه نعمتهای خداوند هستند و در مقابل نعمتهایش شاکر باشید این را به شما امت حزب الله قول می دهیم بزودی با زدن ضربه های پی در پی بر پیکر پوسیده رژیم صدام زحمتهای شما را جبران خواهیم کرد و با یاد خدا و توکل بر خدا عملیات خود را آغاز می کنیم. باشد خداوند ما را کمک کند . دیگر مزاحم نمی شوم. والسلام من الله التوفیق

حسین، بیست‌ونهم فروردین‌ماه سال 1342 در کرمان متولد شد. پدرش علی کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. زمانی که این جوان انقلابی و مومن در هنرستان درس می‌خواند، اخبار تجاوز دشمن بعثی هم در صدر اخبار روزانه بود و حسین تاب ماندن و شنیدن این خبرها را نداشت.
در اولین گردان اعزامی از کرمان برای اولین مرتبه در تیرماه سال 1360 به جبهه اعزام شد و در عملیات کرخه نور شرکت کرد. بعد از بازگشت از جبهه به مدت یك‌سال به عنوان مسئول پایگاه مقاومت مسجد امام حسن مجتبی(ع) فعال بود و بعد به جبهه اعزام و در عملیات رمضان (سال 1361) شرکت کرد، بعد از عملیات رمضان به کرمان بازگشت، به درس ادامه داد و ازهنرستان دادبین فارغ‌التحصیل شد.
هم‌زمان در کنكور سراسری در رشته برق دانش‌كده شهید چمران پذیرفته شد. این جوان دل‌سوخته انقلاب، وقتی وارد دانش‌كده شد، با تشكیل گردان‌های دانشجویی و آموزش آن‌ها، داوطلبان را به جبهه اعزام می‌کرد.
حسین، بهمن‌ماه سال 1364به گردان 408 غواص سیدالشهدا پیوست و به عنوان فرمانده دسته غواصان منصوب شد.
او موفق شد در این رفت‌وآمدها به جبهه، در عملیات کربلای 5 حضور یابد و سرنوشت دنیایی خود را در این عملیات به رضوان الهی گره بزند.

حسین نوزدهم دی‌ماه سال 1365 به شهادت رسید و پیکر مطهرش در قطعه 1، ردیف 7، شماره 8 گلزار شهدای کرمان دفن شد.