حسین جعفری پور رکن آبادی

بسم رب الشهداء والصدیقین

وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ

آنکسی را که در راه خدا کشته شده است مرده نپندارید بلکه او زنده است و لکن همه شما این حقیقت را در نخواهید یافت.

حمد وسپاس بر خدای یکتای بی همتا و با درود و سلام بر انبیاء واولیاء خدا مخصوصاً رسول گرامی (ص) و با درود و سلام بر تمامی شهیدان گلگون کفن از هابیل تا حسین (ع) و از حسین تا زمان ما و با درود و سلام بر رزمندگان غیور و دلاور اسلام که هر روز حماسه ای می آفرینند وصیت نامه خود را شروع می کنم و اول صحبتم با ملت غیور و مردم شهیدپرور است و آن این است که بدانید با تحمیل شدن این جنگ بر ما خداوند ما را امتحان می کند تا صابرین را جدا کند و آنها را بشارت به بهشت بدهد و تا منافقین از مومنین را بشناساند و از شما می خواهم که امام امت را یاری کنید که اگر شما امام را یاری کنید اسلام را یاری کرده اید و هر کس اسلام را یاری کند خداوند را یاری خواهد کرد. مبادا از جنگ بترسید زیرا الجنه تحت ظلال سیوف یعنی بهشت ها زیر سایه شمشیرهاست یا اینکه اولین کسانیکه وارد بهشت می شوند شهدا هستند . و ثانیا از خانواده عزیزم می خواهم که صابر و شاکر باشید همینکه شنید دومین فرزندمان شهید شده است همچون گل برافروزید و بشکفید تا خداوند از این چهره شاداب شما لذت ببرند و بیش از پیش خوشحال باشید چون حالا صاحب دو شهید هستید مبادا خدا را ناسپاسی کنید و بگویید چرا ما دو شهید بدهیم و دیگران شهید ندهند مگر شما برای مردم شهید داده اید که می خواهید طلبکار مردم باشید دلم می خواهد آنقدر خوشحال باشید که مردم وقتی که به شما می رسند تبریک بگویید نه تبریک و تسلیت و دیگر از برادرم علی می خواهم که راه ما را ادامه دهد و نگذارد اسلحه امن بی صاحب بماند او هم اسلحه مرا بر دوش کشد و نگذارد بی صاحب بماند مبادا مثل بعضی از خانواده های شهدا طلبکار مردم باشید که با این کارتان نه اینکه اجر ندارید بلکه  خدا را غضبناک کرده اید چون این جان را خدا داده و خودش پس گرفته پس چیزی که امانت است دست رد به صاحبش ناراحتی ندارد. امیدوارم که از این فرزند خودتان ناراحتی نداشته باشید واگر دارید به بزرگواری خود ببخشید و به همه دوستان و آشنایان وهرکس حقی برگردن من داشته است از او طلب عفو کنید و دیگر اینکه حتما شبهای جمعه بر مزارم بیایید و روح مرا شاد کنید با فاتحه خواندنتان درپایان خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

«شهیدم من شهیدم من به کام خود رسیدم من خداحافظ ایا مادر نمی بینم تو را دیگر»

امام را دعا کنید. دوستدار شما حسین جعفری

هفتم فروردين 1349، در روستاي فردوسيه نوق از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. پدرش حسن، كشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان مقطع ابتدايي درس‌خواند، به عنوان بسيجي در جبهه‌ حضور يافت. دهم تير 1365، در مهران توسط نيروهاي عراقي به ‌شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.