حسین زمانیان

بسم رب الشهدا و الصدیقین
با سلام و درود بر شهیدان گلگون کفن انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و با سلام و درود به پیشگاه حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان(عج).
ملت قهرمان ایران، عزیزان، سروران، ارادتمندان امام زمان(عج) از شما می خواهم که همیشه یار و غمخوار امام عزیزمان باشید و او را تنها نگذارید. بر شماست که قدر این فرزند زهرا(س) یعنی امام امت را بدانید.
وصیت دیگرم به شما این است که جبهه های جنگ را خالی نگذارید و همیشه در صحنه جنگ و نماز جمعه و دعای کمیل با دل و جان حاضر باشید و شما ای جوانان عزیز نکند در رختخواب با ذلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شدو مبادا در حال بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر(ع) در راه حسین با هدف کشته شدو شما ای مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی توانید جواب زینب(س) را بدهید. ما باید شهید شویم تا اسلام زنده بماند.
در تربیت فرزندانم کوشا باشید و به آنها بگویید که در هیچ لحظه ای خدا را فراموش نکنند .
برادرم سعی کن که در حفظ انقلاب ثابت قدم باشی که این خط انبیاست و شما پدر گرامی مرا حلال کنید و افتخار کنید که فرزندی بزرگ کردید و در راه دین خدا قربانی نمودید.
 و اما شما ای خواهران مهربانم در مرگ من گریه نکنید صبر داشته باشید اگر هم گریه می کنید بیاد حضرت زینب(س) باشید و آرام گریه کنید و همیشه حجاب اسلامی را کاملا رعایت کنید وگرنه در مقابل خون شهدا مسئولید.
انا لله و انا الیه راجعون. خدا نگهدار. دیدار قیامت.

سوم ‌آذر 1338، در روستاي باب‌گهر از توابع شهرستان زرند به ‌دنيا آمد. پدرش نذرعلي و مادرش حيات نام داشت. تا دوم ابتدايي درس‌خواند. ‌سال‌1360، ازدواج كرد و صاحب يك ‌پسر و دو دختر شد. كارمند شركت ذغالسنگ بود، به‌عنوان بسيجي‌ در جبهه حضور يافت. بيست‌و‌يكم دي 1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به ‌شهادت رسيد. پيكر وي در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.