حسین شریف پاقلعه

بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد.(امام خمینی)
اینجانب حسین شریف با سلامتی کامل وصیت نامه خود را می نویسم. من انسان گناهکاری هستم ولی امیدوارم که خداوند از سر تقصیرات من بگذرد. من می روم به جبهه تا خدا را ببینم و حال آنکه بدنهای ما برای مردن آفریده شده پس چه بهتر که این مرگ در راه خدا باشد. همه باید بدانید من آگاهانه و با انتخاب خود در این راه قدم گذاشتم.
پدر و مادر عزیزم بخدا سوگند اگر شرک نبود بپای شما سجده می کردم و شما که بعد از خدا تمام وجودم از شماست و من نتوانستم قدر یک لحظه از زحمات طاقت فرسای و کمرشکن شما را بدانم. از اینکه بعضی وقتها شما از من می رنجیدید باید مرا عفو کنید و باید ببخشید که نتوانست احترام لازم را مبذول دارم.
برادران و خواهران عزیزم ما سربازان اسلام مصمم بااراده ای استوار و ایمانی راسخ حمله ای به کافران بعثی این دست پرورده های ابرقدرتها نماییم. برانیم که درسی عظیم به آنها دهیم که دیگر فکر تجاوز به سرزمین اسلام راستین نکند و در آخرین لحظات باقی مانده از عمرم در صدد بر آمدم تا چند کلمه ای به عنوان آخرین کلام از خود باقی بگذارم.
1-    از قدرت خدا غفلت نکنید.
2-    از اسلام راستین تحت رهبری امام امت و ولایت فقیه و روحانیت متعهد و مسئول که در واقع در تداوم حرکت اولیا و انبیا می کوشند دست نکشید و از آنها پشتیبانی کنید و به شایعات گوش فرا ندهید. والسلام

بيست ‌و يكم ‌شهريور 1343، در شهرستان شهربابك چشم به جهان گشود. پدرش‌ عباس، فروشنده بود و مادرش صغري نام ‌داشت. تا سوم متوسطه در رشته اقتصاد درس ‌خواند، به‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دهم ‌‌ارديبهشت 1361، در سيدجابر سوسنگرد بر اثر اصابت گلوله به پا و دست، شهيد شد. پيكر وي را در گلزار شهداي روستای عباس‌آباد تابعه شهرستان رفسنجان به خاك سپردند.