حسین عسکری اودرجی

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمْ

بکشید ما را ملت ما بیدارتر میشود.           (امام خمینی)

شهید حسین عسکری در سال 1347 در داران از توابع رفسنجان در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان شهید عسکری آغاز نمود. بعد از آن تحصیلات راهنمای را در مدرسه راهنمایی شهید میرزاییان آغاز نمود و دوران راهنمایی را با موفقیت به پایان رسانید. برای ادامه تحصیل به رفسنجان عزیمت کرد. در اوایل سال 1364 به دنبال پیام امام امت مبنی بر پر کردن جبهه به جبهه های جنوب عزیمت کرد و پس از سه ماه برگشت و مشغول تحصیل شد. شهید حسین عسکری در کنار سنگر درس، نبرد با دشمن در جبهه اقتصادی را هم فراموش نکرد. و در مواقع بیکاری در کارهای کشاورزی به کمک پدر می شتافت. از خصوصیات اخلاقی او: «جوانی باتقوا، تلاشگر و دارای اخلاق نیکو بود. به نماز اهمیت می داد. همیشه موقع اقامه نماز در مسجد حاضر می شد، به قرآن علاقه خاصی داشت. هر فرصتی پیدا می کرد قرآن را تلاوت می کرد خصوصاً در ماه مبارک رمضان ختم قرآن می خواند. در مجالس عزاداری و سینه زنی برای اباعبدالله حسین(ع) شرکت می کرد و خالضانه عرض ادب می کرد و اشک می ریخت. شبها در پایگاه حاضر می شد و برای خدا ساعتها نگهبانی می داد.» روهش برای شهادت پرواز می کرد تا اینکه با پیام تاریخی امام امت در نوروز سال 1365 مبنی بر رفتن جوانان به جبهه حسین(ع) و ندای امامش لبیک گفت و با اعزامم به جبهه های جنگ نور علیه ظلمت به سوی قربانگاه عشق شتافت و به دریای بیکران شقایق های آتشین پیوست. و با گلوله توپ کافران بعثی چون سالار شهیدان، حسین(ع) سر از تنش جدا شد. و اینگونه رسالتش را تحقق بخشید. او بود که آرزوی جهاد و در نهایت شهادت در راه الله را در دل می پروراند. 20 روز بیشتر نبود که در جبهه های جنگ به سر می برد که لحظه موعود فرا رسید و او آنچنان داوطلبانه در خون خویش غلطید که گویی عاشقی است که با معبودش دیدار می کند (اَللهُمَ اَرْزَقْنا تُوفيقَ الشَهادَهْ فِيْ سَبيلِكْ) و پس از چند روز پیکر پاک و معطر او و دو تن از یارانش تشییع و در گلزار شهدای داران در کنار دیگر دوستانش به خاک سپرده شد.         روحش شاد و یادش گرامی باد.

كشته شدن در راه حق آرزوی ماست                                 گرچه دشمن تشنه به خون گلوی ماست