حسین میراحمدی

بسم رب الشهداء والصدیقین من طلبنی وجدنی و من …هرکس طلب کند مرا می یابد مرا با درود به رهبر کبیر انقلاب و بنیانگذارجمهوری اسلامی ایران امام خمینی .شکر و سپاس خدارا که ما درعصر و زمان فرزند پاک پیا مبر امام خمینی قراردادو سپاس خدا را که ما راازرهر وان راه حسین بن علی (ع)قرارداد و حمد فراوان خدارا که به ماچنین رهبری ازخاندان پیامبر عطا کرد .من حسین میر احمدی دارنده شماره شناسنامه دو تاریخ تولد 1345ساکن کرمان که الان درجبهه طلا ئیه درحال نوشتن و صیت نامه خودهستم .خداوندا ،ضعیفم ،ناچیزم ،نا توانم ،قدرت ندارم ،نابینایم ، به من دیده ای بینا عطا کن تابتوانم جمال زیبائی تورا ببینم و تابتوانم حقایق وجود خودرا دریابم .خداوندابه من نیرو وقدرتی عطا کن تابتوانم درمقایل دشمن استقا مت کنم .خدایا درخوداحساس می کنم که این دنیا دیگر جای من نیست خدایا ازتو می خواهم که حال دیگر این آرزوی دیرینه من را که شهادت در راه تو است برآورده بگر دان .زندگیم که خدمتی به اسلام نکردامیدوارم که مر گم باعث خدمت به اسلام میشود مامی رویم تا این آرزوی دیرینه ملت ایران را که هماناآزادشدن راه کربلا است همراه با جسم درخون تپیده وچاک چاک خود به ار مغان بیا وریم و هیچ از کشته شدن ترسی نداریم و همانطو ر که امام حسین (ع)می فریماد (و ان تکن الابدان للموت انشا ت فقتل اکرءفی الله افضل )اگر این بد نها فقط برای مردن آفریده شده اند چه بهتر که انسان درراه خدا کشته شود وما می رویم و ازپا نمی شنیم تا به گفته مهرومان و آقایمان حسین (ع)جامه عمل بپوشانیم .(و ان کان دین محمدلم یستقیم الابقتلی فیاسیوف خذینی )اگر دین محمد(ص)برقرارنمی شو د مگر به کشته شدن من ای شمشیرها مرادریابید واگرراه کر بلا باز نمی شد مگر به کشته شدن ماای صدا میان و ای یز ید یان زمان گلو له ها را بر سر مافرو ریزید که ما آماده شهادت هستیم .ای مادرمهربا نم قا متت را بلند گیر و ندای الله اکبر خمینی رهبررا سر ده و سخن شهیدان را به مرد م برسا ن که هما نا سخن ما پیروی کر دن از خدا و قرآن می باشد .مادرم ما نند کوه باش و چون کوه استقا مت کن لحظه ای از نام و یادخدا غافل مباش در راه خدابکوش که هر چه بکوشی کم است .ای خواهر م زینب وار با ناملایمات دست و پنجه نرم کن وهمچون زینب بردباروصابرباش که ان الله مع الصابرین .ای برادرم هوشیارباش و به چیزی غیر از اسلام و قرآن فکر نکن و بعداز من اسلحه منرا بردوش گیر و هما نند شیر برد شمنان اسلام بتاز و دشمن راخارو ذلیل گردان .ای جوانان وای اسلامیان برخروشید و به رهبری پیامبر گونه امام خمینی پر چم اسلام را درسر تاسر جهان بر افراشته کنید وازروحانیت واسلام جدانشوید و سنگرهمیشگی خود مسجد را خوب حفظ کنید .ای جوانان نکند که دررختخواب ذلت واربمیرید که امام حسین (ع)درمیدان نبرد شهید شد و نکند که درغفلت بمیرید که علی (ع)در محراب عبادت شهید شد و نکند که بدون هدف ودرحال بی تفا وتی بمیرید که علی اکبر در راه قرآن و باهدف شهید شد .ای اقوام و ای دوستان برمن اشک تمساح نریزید که اگر واقعا” مراودرراه من رادوست می دارید به جبهه بیا یید و راه سر خ شهیدان را ادامه دهید که سعادت ابدی دراین راه است .مادروپدرمهربا نم اگر من شهید شدم هرگز بر من گریه نکنید که د شمنان اسلا م خوشحال می شوند و صبرو استقا مت بکنید که ان الله مع الصابرین .>فقط تنها انتظاری که دارم به فر مان امام گوش کنید و امام را تنها نگذارید ودرنماز هاودعا هایتان امام رااز یادنبرید مقداری نمازورو زه قضا دار

حسین، اولین روز از فروردین ماه سال 1345 در روستای چناروئیه از توابع شهرستان رفسنجان، دیده به جهان گشود و تحت تربیت پدر و مادری محب اهل بیت –علیهم السلام- و با ایمان قرار گرفت.
پدرش محمد، کارگر جهاد سازندگی بود و مادرش طاهره نام داشت. سال 1357 در دوازده سالگی به حوزه علمیه كرمان رفت و در مدرسه «صالحیه» مشغول خواندن دروس حوزه شد. دو سال را در حوزه كرمان درس خواند و سپس برای تكمیل تحصیل به قم رفت. اما جنگ آغاز شده بود و او از هر فرصتی برای رفتن به جبهه استفاده می‌كرد تا آموخته‌هایش را عملاً به اجرا در آورد.
نهم اسفندماه سال 1362 که برای عملیات خیبر به جبهه رفت دیگر برنگشت و جبهه را پلی برای عبور خویش و رسیدن به معبود قرار داد. او در میانه عملیات بر اثر جراحات جنگی به شهادت رسید و از یاران رزمنده جا ماند و چنین بود كه برای همیشه در میان زمینیان مفقودالاثر شد، اما افلاكیان خوب او را می‌شناختند. او رفت و با رفتنش ماندن را به ما هدیه کرد تا ما بمانیم، اما ماندنی باشکوه و با غیرت كه حافظ خون و آرمان‌هایش باشیم.

پیکر پاک شهید حسین میراحمدی چناروئیه مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال 1377 در گلزار شهدای کرمان به خاک سپرده شد.