سید ابراهیم حسینی گنجان

در یکی از روز های گرم مرداد سال 1354 شهید سید ابراهیم حسینی در میان شادی و سرورخانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود کودکی که با تولدش برکت و رحمت به خانواده آورد.طفل معصومی که قبل از تولدش نامش انتخاب شده بود، مادرش ابراهیم را حامله بود که یکی از آشنایان در خواب دید که به مادرش بگویید نام فرزندش را ابراهیم بگذارد و از امانت ما خوب نگهداری کند.
و واقعا که ابراهیم انتخاب شده بود و به حق هم خوب تربیت شد در دامان پر مهر مادری مؤمن و محبت بی پایان پدری زحمتکش و با ایمان مراحل زندگی را طی نمود. دوران ابتدائی و راهنمایی را در روستای گلینوئیه به پایان برد و در سال 1370 به کسوت سبز پوشان عاشق ولایت درآمد و وارد دبیرستان سپاه شد.
ورود به دبیرستان سپاه آغاز مرحله جدیدی در زندگی سید ابراهیم بود مرحله ای که سرانجام آن لقاء الله و رسیدن به معشوق بود، تهذیب نفس و تقویت روح عرفانی اش کاملا مشهود بود و نسبت به نماز اول وقت خیلی حساس بود و حتی المقدور نمازش را به جماعت به جای می آورد و نماز نافله اش تا لحظه شهادت هرگز ترک نشد.
در سحرهای ماه مبارک رمضان با عشق و علاقه فراوان خواب را بر چشمان خود حرام می کرد و از ساعت دو نیمه شب برای شنیدن دعای ابوحمزه ثمالی و راز و نیاز با معبود و معشوق به مسجد قائم کرمان می رفت عاشق اهل بیت (ع) بود و در هنگام قرائت دعای کمیل و زیارت عاشورا و مرثیه سرایی بر اهل بیت بدون هیچ خجالتی با صدای بلند گریه می کرد.
ابراهیم پس از گرفتن دیپلم وارد دانشگاه شد و همزمان با کار به عنوان مسئول کامپیوتر مدیریت برنامه ریزی آماد لشکر 41 ثارالله به ادامه تحصیل پرداخت و در سال 80 در رشته مدیریت بازرگانی موفق به اخذ لیسانس شد.
شهید اسوه کاملی برای دوستان هم دوره خویش بود آرزویش شهادت بود و همیشه غسل شهادت می کرد نور شهادت از چهره اش هویدا بود، دوستانش می گویند روز آخر وقتی دیدیمش دلمان لرزید، واقعا نورانی شده بود آری تقدر الهی چنین بود که سیدی از سلاله رسول خدا در شب عید ولایت جامه سبز وصال بپوشد و در خیل عاشقان علوی به دیدار حضرت دوست بشتابد.
سید ابراهیم حسینییکی از 276 پرستوی مهاجری بود که در راه دفاع از حریم حرمت حق و در راه دفاع از ارزشهای ولایی جان در طبق اخلاص گذاشت و از ستیغ کوه به سوی دوست پرواز کرد.