سیدعلیرضا تهامی زرندی

بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ
اینبار دیگر بعد از رفتن عاشقان الهی بدیار عشق، نوبت به جمع ما رسید که به تداوم راهشان بپردازیم. و اکنون در جمع عاشقان کوی اباعبدالله نشسته ام. همگی وصیت نامه می نویسند. گویی بویی از حمله می آید. خلوص نیت و صفای باطن و عشق و ایمان به خدا از تمام اعمال و رفتار و سخنانشان آشکار است. نمی دانم که آیا خداوند عاشق کدامینشان است و کدامینشان بعد از حمله دیگر در این عالم فانی نخواهند بود و آیا من جزو این گروه عاشقان خواهم بود یا نه. هر چند که عاشق خدا شدن کار هر کسی نیست. خطرات و ناملایمات این راه آنقدر گرانند که هر کسی به جز مومنین واقعی نمی توانند آنها را تحمل کند و پشت سر بگذارد زیرا باید در این راه مال و جان و هر چیز دیگری را در جهاد با کفر به کار بست و آنها را در راه خدا داد. چنان که خداوند در این آیه شریفه فرموده است. براستی خداوند خریدار است از مومنان مالها و جانهایشان را در مقابل بهشت. آنان که در راه خدا قتال می کند و مقتول می شوند برای آنها وعده ای حتمی و قطعی است و این در تورات و انجیل و قرآن آمده است. شهادت در راه خدا را با جان دل خریدارم و آن را بر زندگی و دنیای فریبنده ترجیح می دهد و تا پای جان از اسلام دین خدا و از رهبرمان نایب مهدی(عج) خمینی کبیر اطاعت خواهم نمود و بسیار مفتخرم که در جبهه ای که سربازان در آن می ستیزند می جنگم و فرمانده بزرگ که آن مهدی موعود(عج) است راهنما و چراغ راهمان می باشد و خدای قادر منان بزرگترین یاورمان. بلی کشته شدن در این راه را سعادت و افتخار می دانم.
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک / چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
وصیت این حقیر به مردم این است که ای مردم مسلمان و آزاده مبادا خدای ناکرده مانند کسانی که پیروی از رهبرشان نمی کردند و فریب بوقهای تبلیغاتی دشمن را می خوردند […]. مبادا مانند مردم زمان امام حسین و دیگر ائمه رهبرتان را رها سازید. از شما می خواهم که پاسدار خون شهیدان باشید و یاوران رهبر. همانطوریکه اندک یاران حسین(ع) از حسین اطاعت و مدافعت کردند شما نیز تا پای جان پیرو و مدافع رهبرمان باشید. مبادا که خدای ناکرده دنیا و ظواهر فریبنده آن، زن، فرزند، جاه، مقام، ثروت و دارایی و بسیاری از این قبیل شما را به خود مشغول دارد و از عالم آخرت باز بمانید و از فرمان رهبر که فرمان مهدی(عج) و فرمان خدا است سرپیچی نمایید.
حال سخنی با پدر و مادر و دوستان و آشنایانم: ای مادر و ای پدر عزیز اکنون زمان آن است که به یاری اسلام برخاست و باید مانند زمان امام حسین و چون یاران حسین از حق دفاع کرد و من نیز چنین کردم. حال که شهید شدم مبادا بر مرگ من سوگواری کنید و گریه نمایید نه تنها شما بلکه اقوام و خویشان نیز چنین حقی ندارند. زیرا من در راه خدا و به محضر خدا خواهم رفت و این برای من سعادت است و شما باید شاد باشید که فرزندتان این قربانی حقیر را که با سختیها و مرارتها پرورش داده و بزرگ کرده اید در راه خدا داده اید. واضح است که همه ما خواهیم مرد و برگشتمان به سوی خداست. انا لله و انا الیه راجعون.پس چه بهتر که با عزت و در راه خدا بمیریم و جانمان کالا و ثمن خدا واقع شود. از همه کسانی که از من ناراحتی دیده اند امید عفو و بخشش دارم. اگر جسدم یافته شد و دفنم کردند دوست دارم که در کنار شهدای دیگر دفن شوم و خواهشی که از شما دارم این است که افرادی را که با اسلام و امام خصومت دارند بر سر قبرم راه ندهید و از خدا برای من طلب مغفرت نمایید. دیدار ما قیامت کبری. 62/11/29

یکم ‌فروردین 1347، در شهرستان زرند دیده به جهان گشود. پدرش‌ سیدجواد، کارمند شرکت ذغالسنگ بود و مادرش بی‌بی زهرا نام داشت. دوره مقدماتی حوزه علمیه را گذراند، به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اسفند 1362، با سمت بیسیم‌چی در جزیره‌ مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به‌شهادت رسید.  تاکنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.