شعبان ببریان

بسم الله الرحمن الرحیم
“وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا  بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ” مپندارید آنان که در راه خدا کشته شده اند مردگانند بلکه آنان زنده هستند و نزد خدایشان روزی می خورند. سلام بر فرمانده کل مسلمانان جهان و سلام بر پیر جماران. بنده شعبان ببریان به دستور فرمانده‌ام آقا امام زمان(عج) به مدرسه خودسازی جبهه آمده‌ام تا که قدر حرم امام حسین(ع) و یارانش بدانم . بلی برادران، جنگ ما همان جنگ امام حسین(ع) با یزدیان است همانطور که امامم فرموده جبهه رفتن واجب شرعی هست همه باید بروند و در این راه بجنگند یا شهید شوند و یا کفر از بین برود. ای خواهران و برادران مسلمان وظیفه شما این است که با گروهکهای ضد خدا بجنگید و راه شهدا را ادامه بدهید. برادران پاسدار شما که اولین فدائیان راه خدا هستید با تمام وجودتان در برابر کفر مبارزه کنید نگذارید که خون شهدایمان پایمال کنند و به دین اسلام خیانت کنند. در پایان امام و همه رزمندگان اسلام را دعا کنید. دعا کنید که تا خدا فرج آقا امام زمان را به شما نزدیک کند والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته. 62/11/27

هفتم فروردين 1310، در روستاي گلدشت از توابع شهرستان كهنوج چشم به جهان گشود. پدرش علي و مادرش كلثوم (فوت 1348) نام داشت. خواندن و نوشتن را مي‌دانست. سال 1344، ازدواج‌ كرد و صاحب چهار پسر و سه دختر شد. كشاورز بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. نوزدهم دي 1365، در شلمچه براثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.