عباس اسحاق نژاد زرندی

بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و الصدیقین
“و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياءٌ عند ربهم يرزقون.”
بنام پروردگار شهیدان و راستگویان حقیقت
“مپنداریدکسانی که در راه خداکشته شده اند مرده اند بلکه آنان زنده اند در نزد خداوند و روزی می خورند.”
با عرض سلام به پیشگاه منجی عالم بشریت و با سلام و درود بر رهبرکبیر انقلاب و با سلام و درود بر رزمندگان دلیر اسلام و سلام و درود به امت شهید پرور ایران و با سلام و درود خدمت خانواده های معظم شهدا، اسراء، مفقودین، معلولین و جانبازان این انقلاب بر حق اسلام؛ وصیت نامه خود را آغاز می کنم.
خانواده محترم تنها امیدی که به شما پدر و مادر و تمام خواهران و برادرانم دارم این است که در موقع شهادتم سوگواری نکنید و لباس مشکی نپوشید و بی تابی هم نکنید مثل دیگر خانواده های شهدا باشید، آنها که هرکدام چندین شهید داده اند مانند آنها باشید چون آنها صابرند.
مادر جان شیرت را بر من حلال کن و من را به بزرگواری خودت ببخش. مادر جان تو حق زیادی برگردن من داری و پدر جان تو هم به خاطرکارهایی که [در] گذشته انجام میدادم من را ببخش و خوشحالم که موافقت کردید که من در راه اسلام به جبهه بیاییم باید صبور باشید.
از شما پدر و مادر عزیزم تقاضا دارم که نمازها و روزه های قضای من را به جا بیاورید البته که خودتان میدانید که من چقدر نماز و روزة قضا دارم و از شما خواهرانم و بردارم تقاضا دارم که در خط اسلام باشند و مخصوصاً از برادرم و دوستانم تقاضا دارم که اگر من به شهادت رسیدم راه من را ادامه دهند و نگذارند اسلام تنها بماند. دوستان و برادرانم بدانید که درخت اسلام نیاز به خون شما جوانان رشید اسلام دارد دست از کارهای بد بکشید و رو به سوی خدا ببرید چرا که آخر به نتیجه خواهید رسید و دعا کنیدکه آقایمان امام زمان هر چه زودتر ظهورکند.
“والسلام علی من التبع الهدی”
“یا رب ارحم ضعف بدنی ” “خداوندا! بر این بدن ضعیف من رحم کن .”

بيست‌و‌نهم فروردين 1349، در شهرستان زرند چشم به‌جهان گشود. پدرش ‌علي، كارمند شركت ‌ذغالسنگ بود ومادرش صديقه نام ‌داشت. تا دوم‌ متوسطه درس ‌خواند، به‌‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيست ‌و‌ سوم دي 1365، در شلمچه بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. مزار وي‌ در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.