عباس ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصر و معین
با نام کسی که با یاد او آغاز می کنیم کارهایمان را و با نام کسی که صاحب اختیار روی زمین است. با سلام به امام عزیزمان که موسای زمان است امید محرومان و مستضعفان جهان است اسطوره مقاومت رهروی راه اباعبدالله الحسین و با سلام به خانواده های شهیدان مه درد عزیز از دست داده را می دانند. وارثان بحق انقلاب و با سلام به تمام رزمندگان عزیز که در آفتاب گرم خوزستان و در آن هوای سرد غرب ایران در آن شبها دعای کمیل و توسل می خوانند. بار خدایا نمی دانم چه چیزی را بنویسم و از کجا شروع کنم از یاد گناهی که دارم از دفتر سیاهی که دارم خدایا خودت به دادم برس. پروردگارا به عزت آل محمد(ص) قسمت می دهم مرا از دنیا مبر تا گناهانم پاک شود. خدایا مرا روسیاه از این دنیا مبر. پروردگارا در این راهی که پا گذاشته ایم هدفمان یکی است و پس از، از بین بردن کفر و پیاده کردن دین اسلام و اگر در این راه از دنیا رفتیم نهایت خوشحالی و سرافرازی است. بارخدایا مرا به لباس تقوی مجهز کن. ای خواهران و برادران، امام عزیزمان را تنها نگذارید او بود که ما را از این منجلاب فساد آزادمان کرد. آن رهبر مهربانمان بود به ما اسلام را بشناساند، قیام اباعبدالله الحسین را به ما فهماند تعریفهای به دروغی که در رابطه با قیام عاشورا کرده اند، فهماند به ما که قیام حسین چی بود، برای چه چیزی در روز عاشورا با آن 72 تن از یارانشان شهید شدند. آری برادر و خواهر قدر امام عزیزمان را بدانیم و بارخدایا در نمازها دستهای خود را به آسمان بلند کرده و همه با هم می گوییم خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار حتی کنار مهدی خمینی را نگه دار و اینکه وظیفه خود را باید بدانیم در قبال این همه شهید. در پایان چند دعا دارم: خدایا مرگ ما را زندگی ما را در مسیر قرآن قرار بده. خدایا معصیت کردیم. گناه کردیم. همه ما را ببخش و بیامرز. رزمندگان ما این جوانهای 16 ساله که از همه چیز خود گذشتند همه آنان را پیروز بگردان خدایا ما را بر این نفس درونی ما که همه معصیت ها و گناهها از آن سرچشمه می گیرد ما را بر آن پیروز بگردان مرگی به ما  عطا کن که رضای تو در آن باشد. فرج آقا امام زمان(عج) را هر چه زودتر نائل بگردان. در پایان از پدر و برادر و خواهرانم طلب عفو و بخشش و التماس دعا دارم. والسلام علیکم. 19/7/62

عباس، بیست‌و‌هشتم ‌خردادماه سال 1341، در شهر كرمان به دنیا آمد. پدرش احمد و مادرش سکینه نام داشت. او تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. عباس سال 1362 ازدواج‌ کرد و صاحب یك دختر شد. با شروع جنگ تحمیلی عباس نیز خود را مهیای دفاع از کشورش کرد و رهسپار جبهه‌ شد و به عنوان پاسدار در مقابل دشمن قد علم کرد و غیورانه جنگید. این جوان رشید کرمانی یكم آبان‌ماه سال 1362، در عملیات والفجر 4 در مریوان بر اثر اصابت تركش‌ به درجه رفیع شهادت نائل آمد.