عباس ایزدی یزدان آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم

ان الله یحب الذین یقاتلون فی سبیله صفا کانهم بنیان مرصوص “بدرستیکه خداوند دوست دارد کسانیکه در راهش مقابله می کنند و صفی آهنین تشکیل می د هند.”

بارالهی تو خود شاهدی که من بخاطر تو از خانه حرکت کرده و فقط بسوی تو می آیم پس از این بنده حقیرت پذیرا باش و مپسند که اسلام حتی برای کمتر از لحظه ای بی یاور باشد. انسان روزی و شبی یا روزها و شبها را سپری می کند و هر لحظه به آخر خط مسافرت دنیوی می رسد و بعضی از میان مسافران با الهام از راه اباعبدالله (ع) خود را به تقرب الی الله می رسانند پس ای خدا مرا مقرب درگاهت قرار ده.

ای خلق یکتا : شهدا همه شمع شدند و جامعه اسلامی را روشنایی بخشیدند و من هم می خواهم بنوبه خود شمع شوم تا راه اسلام روشن باشد و جال ای امت هر شخصی در اواخر عمر پیامی میدهد و پیام من اینست که جامعه تاریک نماند و ای خدا اگر قرار است که من شمع باشم پس اینگونه پیامم را آغاز می کنم اول پیامم را به خانواده ام شروع می کنم ای خانواده ام اگر مرا در بین خود ندیدید هیچ گریه و زاری مکن که گریه تو شادی طاغوتیان بدنبال دارد من دوست دارم که خونم لرزه براندام طاغوتیان باشد و همانطور که من در ماه محرم الهام از حسین (ع) گرفتم شما نیز از زینب و زین العابدین درس بگیرید و بعد از من راهم را ادامه دهید و همیشه پیرو خط رهبری ولایت فقیه و رهبری امام خمینی حاضر باشید و همیشه پیرو جامعه روحانیت مبارز باشید و حال پیام بهامت مبارز و مسلمان کشورم . ای مسلمان راه اباعبدالله (ع) ناصر طلب می کند  اگر بدون عذر ازنصرت اسلام سرباز زنید قیامت در پیش خواهد بود و من روی صحبتم به آن گروهیست که نه خود به جهاد می آیند و نه فرزندان خود را می گذارند که به جبهه ها بیایند و حال امت حزب ا.. شهید رهرو راه طلب می کنم و از شما می خواهم که راه راه با حمایت از اسلام یعنی روحانیت مبارزوامام خمینی و ولایت فقیه در هر زمان ادامه دهید و در آخر خدمت خانواده ام سلام عرض می کنم واز آنها می خواهم که مرا عفو کنند و آن حقوقیکه از ذوب آهن می گرفتم طبق قانون حل شود و به تمام همسایگان و خویشان سلام عرض می کنم وا زآنها  می خواهم که مرا عفو فرمایند و مرا در مصلای یزدان آباد دفن کنید. والسلم علی التبع الهدی

پنجم ‌بهمن ‌1315، در روستاي ‌يزدان‌‌آباد از توابع شهرستان زرند متولد شد. پدرش حسين(فوت‌1355) كشاورز بود و مادرش نساء (فوت 1333) نام داشت. خواندن و نوشتن را مي‌دانست. سال 1340، ازدواج كرد و صاحب چهار پسر و چهار دختر شد. كارمند شركت ‌ذغالسنگ بود، به‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. هفتم‌آبان 1362، در مريوان بر اثر اصابت تركش خمپاره به ‌پشت و پهلو، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي امامزاده بهاءالدين(ع) زادگاهش واقع است.