عباس باقری چاروک

بسم رب الشهدا و الصدیقین
یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه. فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی
ای نفس مطمئن و دل آرام (به یاد خدا) امروز به حضور پروردگارت باز آی که تو خشنود (به نعمتهای ابدی) و او راضی از (اعمال نیک) توست. باز آی و در صف بندگان خاص من درآی و در بهشت رضوان من داخل شو.
با سلام و درود بیکران به شهیدان راه قرآن این راه جویان حق جو و این کسانی لقای یار را بر لقای دنیا ترجیح دادند و سبکبال بسوی معبود خود شتافتند و سرود فزت برب الکعبه را زمزمه کردند و مانند پروانه گان در پرتو انوار الهی سوختند و روشنی بخشیدند و با درود به رهبر کبیر انقلاب این بزرگ منجی قرن حاضر و باسلام به خانواده های معظم شهدا این چشم و چراغهای ملت ایران.
بعنوان یکی از فرزندان این ملت و یکی از پیروان امام و رهروان امام به همه شما وصیت می کنم که ملت ایران بدانند که تا این شور و هیجان وجود دارد و تا این شهادتها و ایثارگریها باشد ما پیروزیم و مادامی که پایمان را از اسلام کنار بگذاریم بدانید که ننگ در پشت سر ماست همچنانکه علی(ع) می فرماید اگر پشت به جهاد بکنید ننگ پشت سر شماست و خلاصه اینکه من هم مانند دیگر شهدا توصیه می کنم که اسلحه ام به زمین نیفتد و راهم را ادامه دهید تا زمانی که عدالت اسلامی در همه جهان حکمفرما شود. از پدر و مادرم می خواهم که در وحله اول مرا بخاطر اینهمه جسارتی که به آنها کردم عفو کنند و دیگر اینکه در مرگم اگر صلاح می دانند گریه نکنند و از برادر بزرگم که بهتر است بگویم مربی بزرگم است می خواهم که مرا به خاطر کارهایی که باعث ناراحتی اش می شد مرا ببخشد و همچنین خواهر بزرگم و برادر و خواهرهای کوچکم می خواهم که مرا ببخشند. والسلام

بيستم‌شهريور 1346، در شهرستان‌ رفسنجان به‌دنيا آمد. پدرش محمد، كارگر بود و مادرش‌ نساء نام داشت. دانش‌آموز سال چهارم متوسطه بود، به عنوان بسيجي‌ در جبهه حضور يافت. بيستم‌بهمن 1364، در اروندرود بر اثر خفگي در آب شهيد شد. مزار وي در چاروك خنامان رفسنجان واقع است.