عباس نیک ورز

در منطقه مهران بر اثر اصابت تركش به شهادت رسید.

فرازی از وصیت‌نامه شهید عباس نیک‌ورز:
همسرم! بدان که باید زینب‌وار عمل کنی، بدان که رسالتی عظیم بر دوش داری. مصیبت از دست دادن همسر تنها به تو اختصاص ندارد.
فرزند یتیم داشتن، تنها به تواختصاص ندارد هزاران همسر بی‌ شوهر شده و بیشتر یتیم شده‌اند، برای چه، آیا به‌خاطر شهرت بوده، به خاطر مال بوده و به خاطر مسایل دنیوی بوده است؟
نه، به والله که این‌چنین نبوده و نخواهد بود، همه در یک خط حرکت می‌کنند و آن صراط مستقیم است که گفت لااله‌الاالله
وصیت من به تو این است که در این آزمایش بزرگ الهی صبر را، صبر را و صبر را پیشه‌‌ی خود سازی و متوجه الطاف عظیم الهی باشی.
بدان که اگر شهید شوم فوض عظیمی‌ست که خداوند عنایت کرده است.
مادر! بدان که من آگاهانه دراین راه قدم برداشتم، می‌دانم که فرزند خلفی نبودم ولی حلالم کن.
برادرم! وصیت من به تو این است که حداقل انتقام خون مرا از صدامیان بگیری و راهی را برو که امام و شهیدان عزیز می‌روند. پیرو خط امام باش و ذره‌ای از صراط مستقیم منحرف نشو.

عباس، سی‌و‌یكم فروردین‌ماه سال 1342 در شهر كرمان زاده شد. پدرش حسین و مادرش طاهره نام داشت. عباس تا پایان مقطع متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. سال 1360 ازدواج كرد و صاحب یك پسر شد. شغل او نقاشی ساختمان بود اما با نواخته شدن شیپور جنگ، رفت تا مردانگی خود را در میدان دفاع از اسلام، میهن و انقلاب اسلامی به اثبات رساند. عباس به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و نهایتاً هشتم مردادماه سال 1362 در عملیات والفجر سه در منطقه مهران بر اثر اصابت تركش به شهادت رسید.

پیكر وی مدت‌ها در منطقه برجاماند و پس از تفحص سال 1373 ،در گلزار شهدای کرمان به امانت سپرده شد.