علی جان فراشی ساردو

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ لا تَقولوا لِمَن یُقتَلُ فی سَبیلِ اللهِ اَمواتٌ بَل اَحیاءٌ وَ لکِن لا تَشعُرون

کسی که در راه خدا کشته شد را مرده مپندارید، بلکه او زنده جاوید است ولیکن شما این حقیقت را در نخواهید یافت.(سوره بقره، آیه 154)

با سلام و درود به پیشگاه ولی عصر عج الله تعالی فرجه شریف و با سلام و درود بر نائب بر حقش، امام خمینی.

همه بدانند هدف از اینکه من به جبهه آمدم، یاری نمودن اسلام بود و برای خاطر خدا به جبهه آمدم و تا آخرین قطره خون خود در جبهۀ جنگ خدا شکر و می کنم که خدا مرا در چنین موقع گرانبهایی قرار داد تا در راه اسلام خدمت کنم و جان خود را فدای اسلام و قرآن کنم و امیدوارم خدا این جان ناقابل مرا که به او تقدیم می کنم بپذیرد و من دین خود را نسبت به اسلام ادا کرده باشم و شهید شهدن، باعث سرافرازی من است. چونکه انسان یک روز عمرش به پایان می رسد، چرا انسان درگیر هواهای نفسانی خود شود. پس بنابراین بهتر است که انسان در راه خدا و قرآن شهید شود. هم در دنیا و هم در آخرت روسفید باشد و شرمنده روی خدا نباشد. بازماندگان او هم در روی مردم سرافراز هستند و با ریختن خون ما درخت اسلام تنومندتر می شود. همچنین بارورتر می شود. دشمنان اسلام بدانند که هرچه ملت ما شهید بدهد، مبارزه آنها نسبت به دشمنان اسلام بیشتر می شود. به امید آن روزی که اسلام در تمام جهان حاکم شود و آقا امام زمان ظهور کند و تمام جهان را نورانی کند و ظلم و ستم را در روی زمین ریشه کن کند.

وصیت من به مادرم این است که مادر جان با شهید شدن من -می دانم که تو زحمت کشیدی و مرا بزرگ کردی- حق تو است که گریه کنی اما گریه کردن هم فایده ندارد. اگر زیاد گریه بکنی، دشمنان اسلام خوشحال می شوند. پس بنابراین گریه کمتر کن و اگر برایتان امکان دارد، برای من سیاه پوش نشوید و مادر در آخر از تو می خواهم که شیرت را حلالم کنی و اگر بدی از من دیدی مرا ببخشی. ممکن است من اشتباهاتی کرده باشم و تو ناراحت شده باشی، مادر جان مرا ببخش.

وصیتم به برادرانم اینکه خودمان چهار برادر بودیم و من از بین شما به سوی معبود یکتایم، خدا پرواز کردم و برای شما این غم خیلی سنگین است. باید بسازید و خیلی خود را ناراحت نکنید که من از بین شما رفته ام. شما تنها کاری که می توانید بکنید، شکر خدا است و افتخار کنید که برادرتاندر راه خدا کشته شده است. برادران از نماز خود غافل نشوید. برادران عزیز اگر از برادر خود بدی دیدید وو اگر من به شما حرف ناشایستی گفتم و شما را نارحت کردم، مرا باید ببخشید. در ضمن دفترچه بانکی من پیش شما است، پول ها را بگیرید و صرف کاری کنید. 30 هزار تومان است.

وصیت من با خواهرانم این است که خواهرانم، زینب وار در مقابل مرگ برادرتان استقامت کنید و حجاب اسلام خود حفظ کنید و زینب وار در مقابل مردم باشید. و از نصرت می خواهم اگر بچۀ پسری خدا به تو داد، اسم آن را علی بگذارید تا اسم من گم نشود.

و از دامادم احمد می خواهم که -دینهای زیادی به گردن من دارد- مرا ببخش.

و از تمام اقوام و خویشانم می خواهم که هر کسی طلبی از من دارد مرا ببخشد و بدی از من دیده به بزرگواری خودتان ببخشید.

علی جان فراشی ساردو

زندگینامه شهید معظم :علیجان فراشی
دوم تیر 1346 در روستای فاش ساردوئیه  از توابع شهرستان جیرفت متولد شد پدرش رضا  ومادرش ملکی نام داشت تا پایان مقطع راهنمائی  درس خواند به عنوان پاسدار وظیفه  در جبهه حضور یافت بیست و یکم دی 1365 در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید مزار وی در گلزار شهدای جیرفت واقع است