علی آهنگر کاظمی

بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و صدیقین
وصیت نامۀ من این است: “کتب علیکم اذا حضر احدکم الموت ان ترک خیرا الوصیه للوالدین والاقربین بالمعروف حقا علی المتقین” بر شما نوشتند و مقرر گردید چون یک از شما را علامات مرگ فرا رسد اگر چیز خوبی یا مال قابل توجهی از خود گزارده است برای پدر و مادر و خویشاوندان به نیکویی و بطریق انصاف که درآن زیان نباشد وصیت کنند و اینگونه وصیت برپرهیزگاران حق و سزاوار است.  تایید حق به متقیان اشارت بر این است که این وصیت مستحب است نه واجب. باسمه  تبارک و تعالی چون توفیقات پروردگار جهان و جهانیان و تاییدات خداوند متعال شامل حال اینجانب علی آهنگرکاظمی فرزند اکبر شهرت آهنگرکاظمی دارای شناسنامه 3 صادره از بهمن‌آباد، متولد در بهمن‌آباد گردید لذا با طیب خاطر و صحت مشاعر بنا را بر وصیت گذاشتم.
مطالب اول – اعترافات
گواهی می دهم به یکتایی و بی همتایی پروردگار جهان و جهانیان و گواهی می دهم که حضرت محمد بن عبدالله وصی [و]  بنده خدا و آخرین فرد پیغمبران است.
[وصیت‌نامه‌ای دیگر]
بسم الله الرحمن الرحیم
متن وصیتنامه علی آهنگرکاظمی ساکن حسین‌آباد کشکوئیه
“و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياءٌ عند ربهم يرزقون ” هرگز مپندارید کسانی را که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه آنها زنده اند و در پیشگاه خدایشان روزی می خورند. [آری] شهیدان زنده اند آنان در راه خدا با بهترین سرمایه خود یعنی جان خود جنگیده و به معبود خویش پیوستند. تو ای پدر و مادر دوست دارم در از دست دادن فرزند خود را در راه خدا صبر و تحمل داشته باشید. مادر جان[میدانی] که دفعه قبل که به جبهه آمدم کارهای سنگین باعث شده بود به کمردرد و احیاناً دیسک مبتلا شوم و میدانی که چه رنجی کشیدم اما قسم به فاطمه(ع) که غیر از تو و خدا کسی باخبر نبود و با این وصف دوباره به جبهه آمدم اینها را نمیگویم که خود را ستوده باشم و یا دیگران مرا بستایند که خداوند سمیع و علیم است و کافی […] می‌گویم که دیگران آنهایی که نسبت به این مسائل کم توجه هستند اشتیاق پیدا کنند ا نشاءالله  . خدا قبول کند و از سر تقصیر من بگذرد. پدر جان حلالم   کن، مادر جان حلالم کن و افتخار کنید که فرزندی در این راه داده اید البته هدف نهایی پیروزی اسلام است چه بکشیم و چه کشته شویم  .اگر زنده ماندیم که خوشحالی دیگری است و آن چشیدن مزۀ شیرین پیروزی اسلام است و اگر کشته شدم مزۀ شیرین شهادت را چشیده ام به هرحال پیروزی با اسلام است و حسین(ع)  آنرا ثابت کرد و خداوند وعده آنرا در قرآن داد ه است.

یکم فروردين 1345، در روستاي حسين آباد از توابع شهرستان منوجان به دنيا آمد. پدرش اكبر، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا اول راهنمايي درس خواند. به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. ششم فروردين 1361 ، در دشت عباس توسط نيروهاي عراقي به شهادت رسيد. تاكنون اثري از پیکرش به دست نيامده است.