علی اهنگر کاظمی

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمْ

“وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ” هر گز مپندارید کسانیکه  در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه آنها زنده هستند و در پیشگاه  خدایشان  روزی می خورند .آری شهیدانی که زنده اند آنان در راه خدا با بهترین سرمایه خود یعنی جان خود جنگیده و به معبود خویش پیوستند تو ای پدر و مادر دوستت دارم .در از دست دادن فرزند خود در راه خدا صبر و تحمل داشته باشی. مادرجان می دانی و خود که دفعه قبل که به جبهه آمدم کارهای سنگین باعث شده بود به کمر درد و احیاناً دیسک مبتلا شوم ومی دانی که چه رنجی کشیدم اما قسم به فا طمه(ع) که غیر از تو و خدا کسی با خبر نبود  با این وصف دوبار  به جبهه آمدم اینها را نمی گویم که خود را ستوده باشم و یا دیگران  مرا ؟؟؟که خداوند سمیع و علیم است و کافی است می گویم که دیگران آنهایی که پشت این مسائل که توجه هستند و اشتیاق پیدا کنند .انشاءاللهخدا قبول کند و از سر تقصیرات من بگذرد.

چهارم تير 1346 ، در روستاي حسين آباد از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. پدرش حسن، كشاورز بود و مادرش صديقه نام داشت. تا دوم راهنمايي درس خواند. كارگري ميكرد. به عنوان بسيجي در جبهه حضور یافت. چهارم خرداد 1367 ، در شلمچه بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پیکر وي را در زادگاهش به خاك سپردند.