علی خدابخشی پاریزی

بسم رب الشهدا و الصدیقین
با سلام خدمت امام امت و رزمندگان در جبهه های حق علیه باطل و با سلام خدمت شهدای گلگون کفن و سلام خدمت ملت رزمنده ایران و خانواده های شهدا که دینی بزرگ بر گردن ما دارند و آرزوی نصرت و پیروزی اسلام بر کفر جهانی اینجانب علی خدابخشی از دیارم هجرت و راهی کربلای ایران برای نصرت اسلام شدم خداوند این هجرت را قبول کند و از خدا می خواهم که در این سفر به آرزوی نهائیم (شهادت) نائل گردم تا توانسته باشم دین خود را نسبت به مملکت خود جبران نمایم و از پروردگار می خواهم که مرا جزو لشکر خود که همواره پیروزند. اللهم اجعل من جندک فان جندک هم الغالبون.
پدرجان و مادرجان من که با این درجه از سعادت رسیده ام و مدرک قبولی را در شهادت گرفته ام شما ناراحت نباشید و من به شما تبریک می گویم که فرزندتان موفق شد در این صراط و شما هم به من تبریک بگویید و خوشحال باشید نکند گریه و زاری کرده و روحم را بیازارید. اگر خواستید گریه کنید به غریبی حسین گریه کنید. به مظلومی حسین گریه کنید. به مظلومی بهشتی و رجائی گریه کنید که در حیاتشان هم مصائب متحمل شدند و خم به ابرو نیاوردند عاقبت سوختند و ذغال شدند و دست و پایشان قطع شد. امیدوارم بعد از شهادت راه امام را رها نکنید دعا برای امام را فراموش نکنید دعا برای فرج امام زمان را فراموش نکنید من از مردم پاریز می خواهم همیشه در صحنه باشند و از جوانان قهرمان پاریز می خواهم سنگرهای ما را خالی نگذارند و راه شهدا را ادامه دهند. ما موقعی که شهید می شویم خوشحال هستیم که در این موقعیت قرار گرفته ایم و از این گلوله ها و گلوله های توپ و خمپاره و هیچ یک از اینها نمی هراسیم و پیام من به خانواده ام این است که همیشه دعا کنند برای امام و از برادرانم می خواهم سنگر مرا خالی نگذارند و مادر شما ناراحت نباشید و شما خوشحال باشید که فرزندتان را در راه خدا قربانی کرده اید. فرزندش در قلبش بیاد مهدی است و در جبهه های نبرد رفت تا دشمنان اسلام را نابود کند و اسلام را یاری کند.
سلام به پدرم و مادرم و تمام مستضعفین ایران و جهان و از ملت ایران می خواهم قدر این امام عزیز را بدانند و این اسلام که بعد از چند قرنها زنده شده در این کشور پایدار شد ملت ایران شما بدانید کشورتان در جهان یک است و آمریکا می دانید هیچ غلطی نمی تواند بکند به این خطر که ما از مرگ نمی هراسیم می دانیم که آخرتمان بهشت است. خداحافظ

نوزدهم ‌ارديبهشت 1345، در روستاي پسوجان از توابع‌ شهرستان سيرجان زاده شد. پدرش ‌غلامعباس، دامدار بود و مادرش خديجه نام داشت. سواد خواندن‌‌ونوشتن ‌نداشت. دامدار بود، به‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. سوم‌ آبان 1362، در مريوان بر اثر اصابت تركش به پا، شهيد شد. پيكر وي در گلزار شهداي  روستاي پاريز تابعه شهرستان زادگاهش به خاك سپردند.