علی چاوشیان

بسم الله الرحمن الرحیم
والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا
اینجانب در حالی چند کلمه ای بر کاغذ می نویسم که حتی احتمال شهادت نمی دهم یعنی اینکه خود را قابل برای آن فوز عظمی نمی دانم حال اگر چنانچه خداوند متعال از کرمش این جان ناقابل را گرفت و عاصی را به آن فوز رساند چند کلمه ای به عنوان تذکر به بستگان و آشنایان و به برادران و خواهران دینی عرض می کنم:
فذکر ان الذکری تنفع المومنین
برادر و خواهر و هر کس که مرا می شناسد از من بشنو به عنوان تذکر امروز روز صبر است، امروز روز توکل بر قدرت لایزال الهی است اگر صبر و توکل شهیدان قبل از ما نبود و اگر این صبرها و توکلها به درگاه احدیت نباشد اسلام و قرآن نمی توانند در جهان اسلام بلکه در تمام دنیا عزت پیدا کنند. در ایران تاریخ صدر اسلام ورق می خورد. بچه های بسیج و غیره را می بینم که به التماس از فرماندهان می خواهند که آنها را بعنوان پیشتاز و پیشمرگ بپذیرند این چیست و چه می تواند باشد؟ به غیر از عشق به معبود و محبت به درگاه خالق. برادران عزیز، خواهران گرامی تا می توانید برای انقلاب زحمت بکشید و کوشش کنید تا انقلاب به جهان صادر شود تا بانگ لا اله الا الله بر کل جهان طنین اندازد.

علی سیزدهم مردادماه سال 1339 در کرمان متولد شد. پدرش اکبر کارمند بود و مادرش صغری نام داشت. او تا پايان ‌مقطع متوسطه تحصيل كرد و در رشته علوم انسانی ديپلم ‌‌گرفت. علیسال 1362، ازدواج‌‌ کرد و صاحب يك‌ فرزند دختر شد. او که لباس پاسداری از دین و میهن و انقلاب اسلامی بر تن کرده بود، بيست‌‌و‌چهارم ارديبهشت‌ماه سال 1365 در منطقه جنگی فاو بر اثر اصابت‌ تركش شهيد شد.