غلام رضا شعبانی

چهارم مرداد 1345، در روستاي‌ علي‌آباد عمران از توابع شهرستان جيرفت چشم به جهان گشود. پدرش فضلعلي، كارگر كشت‌و‌صنعت بود و مادرش عالم نام داشت. تا پايان مقطع ابتدايي درس خواند، به عنوان پاسدار وظيفه به جبهه اعزام شد. چهارم دي 1365، در ام‌الرصاص مجروح شد و هفت روز بعد در بيمارستان شهید چمران تهرانبر اثر شدت جراحات به شهادت رسيد. پيكر وي در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.

زندگی در پرتو چشمانش رنگ می گرفت و عشق در کلام موزونش معنا می گرفت و پنجره های خانه به احترام آمدنش سکوت می کردند و گلهای باغچه کوچک خانه همیشه آمدنش را به شکفتن می نشستند.
تیرماه با همه سختی و صداقتش به پایان رسیده بود. مرداد گرم قدم به کوچه های خاکی گذاشته بود. حضور نوزادی زیبا در خانواده گرمی فصل را دو چندان کرد و محفل خانواده را صفای خاصی بخشید. چهارم مردادماه 1345 بود که بود که خانواده حضور کودک تازه رسیده خود را به شادی نشستند. نامش را غلامرضا گذاشتتند و این نشانه ارادت پدر و مادر کودک به آستان مقدس حضرت رضا (ع) بود.

غلامرضا در میان آغوش گرم خانواده و صمیمیت خواهران و برادران میوه رشد را تجربه کرد و گام به دوران کودکی گذاشت. دوران ابتدایی را در علی آباد گذراند اما به خاطر مشکلات و گرفتاریها مدرسه را رها کرده و وارد عرصه های دیگر زندگی شد. او جوانی آرام و صبور بود زندگی اش سرشار از تجربه های تلخ و شیرین بود که با آن دست و پنجه نرم کرده بود. این تجربیات باعث شده بود که غلامرضا جوانی پخته از آب در آید. وقتی پا به سن گذاشت دوران خدمت سربازی اش فرا رسید و غلامرضا همانند همه جوانان وظیفه شناس عازم خدمت مقدس سربازی شد. مدتها حضورش زینت بخش دشت های گرم جنوب بود. وی به عنوان بی سیم چی در لشکر 41 ثارالله مشغول به خدمت شد و عاقبت عشق به مولایش حسین (ع) او را از این عالم خاکی به عرش اعلا دعوت کرد. و پس از مجروحیت در عملیات کربلای 4 در تاریخ دی ماه 65 در منطقه ام الرصاص به بیمارستان اعزام گردید ولی به خاطر کثرت جراحات در تاریخ 65/10/11 به درجه شهادت نایل آمد و در کنار یاران شهیدش در گلزار شهدای علی آباد دفن گردید.