غلامعلی خشايی

بسمه تعالی
رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي
با سلام و درود فراوان خدمت منجی عالم بشریت مهدی موعود و نایب برحقش امام خمینی و با سلام و درود خدمت شهدای صدر اسلام تا کنون و با سلام و درود خدمت ملت شهیدپرور ایران وصیت نامه خودم را [با] سخنی با پدر و مادرم شروع می کنم. ای پدر و مادر می دانم که برای من زحمتهای فراوانی کشیده اید و من قدر زحمتهای شما را نمی دانستم. ای مادر مبادا از شهیدشدن من ناراحت باشید زیرا که این راه را من خودم انتخاب کردم و این همان راهی است که حسین بن علی انتخاب کرد. ای مادر عزیز از شهیدشدن من گریه مکن لباس سیاه نپوش تا منافقین بدانند که مادران ما چیزی را که در راه اسلام بدهند پس نخواهند گرفت و امیدوارم مرا ببخشید و من شما را زیاد ناراحت کردم امیدوارم طلب آمرزش من را از حسین بن علی بکنید.
سخنی با جوانان: ای جوانان نکند در رختخواب بمیرید که حسین بن علی در میدان نبرد شهید شد.
و دیگر سخنی با مادران: ای مادران دلسوز مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید زیرا که نمی توانید در روز قیامت جوابگوی زینب که هفتاد و دو شهید داد بدهید.
سخنی با اهالی ده خودمان: امیدوارم که بتوانید در راه اسلام قدم بگذارید و راه شهیدان را ادامه دهید و اگر من لیاقت شهادت را داشته و شهید شدم آیا کسی هست که اسلحه زمین افتاده من را بردارد و در آخر دعا برای امام را از یاد نبرید و دنباله رو افکار و عقاید امام و دیگر روحانیان در خط امام باشید و استغفار و دعا از یادتان نرود و همیشه به یاد خدا باشید در آخر همه شما را به خدای بزرگ می سپارم. والسلام. تاریخ 62/1/19

هفتم خرداد 1342، در روستاي كنارصندل از توابع شهرستان جيرفت به دنيا آمد. پدرش پيرداد و مادرش مريم نام داشت. تا دوم متوسطه درس‌خواند، به‌عنوان بسيجي‌ در جبهه ‌حضور يافت. بيست و دوم فروردين 1362، در شرهاني بر اثر جراحات جنگي شهيد شد. پيكر وي مدت‌ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص سال 1374، در گلزار شهداي زادگاهش به خاك سپرده شد.