فریدون خودستان

بسم الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
مپندارید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند بلکه آنها زنده هستند و در نزد خدای خویش دارند روزی می خورند.
اولا درود و سلام بر رهبر کبیر انقلاب این منجی عالم بشریت امام خمینی وصیت نامه خودم را شروع می کنم. اول سلام گرم خودم را به خانواده عزیز محترم می رسانم و من از این خانواده عزیز و محترم می خواهم که اگر من شهید شدم امام عزیز را دعا کنند و نگذارید این خون گلگون کفن من به هدر برورد و این خون مرا نگهداری کنید و من از این ملت ایران می خواهم که اسلحه مرا بردارند در مقابل این صدام و صدامیان مبارزه کنند تا وقتی که این صدام و صدامیان به امید خدا سرنگون شوند و من به عنوان یک پاسدار تنها خواهشی که از این ملت ایران دارم نگذارند که خون من پایمال شود و نگذارید که این امام تنها بماند و خواهشم این است تا آنجا که ملت ایران می توانند به جبهه نور علیه باطل بشتابند تا اینکه این حکومت اسلامی را بتوانند در سر تا سر ایران گسترش بدهند و ای تاریخ نویسان که می خواهید کتاب بنویسید واقعا که ما خودمان به دل خواه خودمان آمدیم و جبهه ها را نگه داشته یم واقعا که شما این خاطره ها را باید در کتابها بنویسید. اینها را بنویسید.
در اینجا وصیت نامه ام را به پایان می رسانم.

هفدهم ‌مرداد 1345، در روستاي ‌نودژ از توابع ‌شهرستان منوجان به ‌دنيا آمد. پدرش ‌احمد، كشاورز بود و مادرش مريم نام داشت. در حد ابتدايي درس ‌خواند. سال ‌1366 ازدواج كرد. كارگر بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضوريافت. بيست ‌و ‌چهارم بهمن 1366، در فاو عراق بر اثر اصابت تركش به شكم، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.