قربانعلی شاه حیدری

نـهم خرداد 1339، در شهرستان بردسير متولد شد. پدرش‌ غلامعلي‌(فوت1361) و مادرش فاطمه‌ نام‌ داشت. تا چهارم ابتدايي درس خواند، به عنوان بسيجي‌در جبهه حضور يافت. ششم ارديبهشت 1365، درسد دز انديمشك غرق شد و  به شهادت رسيد. مزار وي در روستای بيدخوان تابعه زادگاهش واقع است.
شهيد در خانواده اي مذهبي و محروم متولد شد. دوران كودكي را در دامان پر مهر خانواده سپري نمود. با ورود به سن 7 سالگي راهي مدرسه شد. تحصيلات ابتدايي را تا سال چهارم دبستان ادامه داد و پس از آن به علت مشكلات خانوادگي و فقر مالي ترك تحصيل كرد و به كار دامداري و كشاوري روي آورد. و از اين طريق به اقتصاد خانواده كمك مي كرد. پس از گذشت مدتي به كار كارگري مشغول گشت و از اين طريق امرار معاش مي نمود. وي فردي مؤمن و مذهبي بود و مانند بسياري از دوستانش در راهپيمايي هايي كه بر عليه رژيم صورت مي گرفت شركت مي كرد. در جريان انقلاب فعاليتهاي زيادي انجام داد كه مي توان از مهمترين آنها نام برد. و شركت در راهپيماييها پخش اعلاميه هاي حضرت امام (ره) كشيك هاي شبانه در مسجد محله شركت در نماز جمعه و جماعت برگزاري مراسم سوگواري ائمه اطهار(ع).
با آغاز جنگ تحميلي عشق به جبهه و جنگ وي را به سوي جبهه كشاند و چند مرتبه به جبهه عزيمت نمود. تا اينكه در تاريخ 1365/2/6 در منطقه سد دز بدرجه رفيع شهادت نايل آمد. از مهمترين خصوصيات اخلاقي وي مي توان : كمك به زيردستان و تهيدستان و مهرباني با آنان را نام برد تا جايي كه در توان داشت به پايين تر از خودش كمك مي كرد.
به امر نماز توجه خاصي داشت و هميشه سفارش مي كرد نماز را سبك نشماريد. در ساختن مسجد و مدرسه خالصانه شركت مي كرد. با نزديك شدن ماه رمضان به استقبال اين ماه پربركت مي رفت.