محسن شریفیان

مورخه 1362/12/11
بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذينَ آمَنوا وَهاجَروا وَجاهَدوا في سَبيلِ اللَّهِ بِأَموالِهِم وَأَنفُسِهِم أَعظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ
کسانیکه ایمان آورده و هجرت و جهاد کرده اند و در راه خدا با مالها و جانهایشان بزرگترین مقام را نزد پروردگار خود دارند.
وصیت نامه خود را با سلام و درود فراوان حضور مهدی موعود امام عصر(عج) و نایب برحقش امام خمینی و رزمندگان و سلحشوران در جبهه های نبرد حق علیه باطل و شما ملت قهرمان و شهیدپرور شروع می کنم.
اسلام همواره در طول تاریخ و در تمام ادوار با دشمنان خود در حال نبرد بوده است و همواره مردانی بوده اند که با کمک خود به یاری اسلام می شتافته اند و در این راه با خون خود درخت اسلام را آبیاری کرده اند هم اکنون نیز تنها یاور اسلام در صحنه نبرد با باطل همین ملت مسلمان ما می باشند ملتی که با خونشان از علی اکبر حسین و پیرمردانشان از حبیب بن مظاهر و کودکانشان از علی اصغر و زنهایشان از زینب درس چگونه زیستن و چگونه مردن را اموخته و همچون آنانند.
و من به عنوان یک رزمنده که با اختیار کامل و شناخت و آگاهی کافی به جبهه آمده ام تا به فرمان امام و به ندای هل من ناصر ینصرنی وی پاسخ گویم و به دستور این آیه شریفه از قرآن مجید که می فرماید وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ
بکشید ایشان را تا زمانیکه هیچ فتنه ای باقی نماند و دین تماما برای خدا باشد عمل کرده باشم.
به شما ای امت شهیدپرور وصیت می کنم که هیچگاه دست از امام و روحانیت مبارز بر ندارید و بدانید که همانا دور شدن ما از آنان است که ما را به فلاکت میاندازد هرگز دست از امام نکشید امامی که هرگاه انقلاب ما به پرتگاه نابودی می رفت تنها او بود که ما را رهنمون می نمود و این انقلاب را از سقوط حتمی نجات می داد. امت مسلمان اتحاد خود را حفظ کنید زیرا تنها چیزی که کمر دشمن ما را می شکند همین اتحاد می باشد و همین وحدت بود که انقلاب ما را پیروز کرده و در آینده نیز پیروز خواهد کرد.
وصیت من به همکلاسیهایم این است که درسهایشان را بخوانند و در همه کارها رضای خدا را در نظر داشته باشند تا در همه کارهایشان موفق و پیروز گردند و جای مرا و سنگر مرا خالی نگذارند و مواظب باشند که عوامل ضدانقلاب داخلی هرگز در صفوفشان رخنه نکنند و  […] بخاطر زحماتشان سپاسگزارم و امیدوارم که در کارهای[شان] موفق باشند و اگر از من ناراحتی دیده اند مرا به بزرگی خویش ببخشند.
برای […] خانواده ام
سلام ای پدر و مادری که سالها رنج و زحمت مرا تحمل کردید و مرا در دامان خود پروردید از اینکه در هنگام رفتن به جبهه از شما خداحافظی نکرده ام کمال معذرت را خواهانم و امیدوارم که شما مرا حلال کنید و ببخشید تا روحم در آن عالم آسوده باشد. ای پدر و مادر من بدانید که من راه خود را و هدف را یافتم و به آرزوی دیرینه خود و از سالها پیش در اندیشه آن بودم رسیدم.
من تعدادی نماز و روزه قرضی دارم از شما می خوام که به هر وسیله آنها را برآورده کنید.
ضمنا مقدار 100 تومان شرکت تعاونی اسلامی مدسه مان از من طلبکار است آن را بپردازید و اگر کسی طلبی از من داشت و به شما مراجعه کرد بپردازید.
و اما شما برادرانم:
ای برادران من بدانید که من راه سرخ حسینی انتخاب کرده ام و در آن راه پیش رفتم تا به مقصود رسیدم از شما می خواهم که همواره در کارهایتان رضای خدا را در نظر بگیرید و اگر از من ناراحتی دیده اید مرا ببخشید و شما ادامه دهنده راه شهدا باشید.
خواهرانم:
سلام به شما خواهران من امیدوارم که همیشه در کارهایتان رضای خدا را در نظر داشته باشید و در مرگ من صبور باشید و زینب وار مسئولیت خود را بشناسید و پاسدار خون شهید خود باشید و لحظه ای از یاد خدا غافل نمانید.
در پایان از تمامی افرادی که به هر نحو با من رابطه داشته اند طلب بخشش می کنم و امیدوارم که آنان مرا ببخشند.
من نمی گویم که در مرگ من گریه نکنید بلکه می گویم صبر کنید و گریه تان هیچگاه نشان ضعفتان نباشد و همواره صبر الهی را پیشه خود سازید. والسلام. 1362/12/11
وصیت نامه اینجانب محسن شریفیان.

دوم‌ آبان 1345، در روستاي سه‌قريه از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. پدرش ‌محمد و مادرش طيبه نام داشت. دانش‌آموز سال چهارم ‌متوسطه بود، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. چهارم دي 1365، در ام‌الرصاص عراق بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.