محمدرضا دشتی خویدکی

بسم الله الرحمن الرحیم
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ
با درود به رهبر کبیر انقلاب امام امت و امید امت شهیدپرور ایران این اسطوره پاکی، تقوی، شجاعت و مبارزه که ما را از نیستی به هستی آورد و دلهای ما را روشن کرد و از اول انقلاب با رهبریت قاطعش این انقلاب عظیم و جهانی را به پیش برده تا انشاالله به صاحب اصلیش بقیه الله تحویل دهد و با سلام بر شهیدان بخون خفته از صدر اسلام تا شهدای جنگ تحمیلی‌مان.
با نام آن خدای مهربانی که ما را آفرید و خلیفه الله قرار داد و بر همه موجودات برتری بخشید و آفرینش انسان تنها برای یک هدف بود و آن بقول قرآن کریم:
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ که ما جن وانس را خلق کردیم فقط برای عبادت و این انسان می تواند طوری زندگی کند که حتی از ملائکه مقربتر شود و می تواند در اثر معاصی آنقدر به پرتگاه سقوط نزدیک شود که حتی از چهارپایان پست تر شود . ای مردم مواظب باشید در جلسات خود معصیت کرده نشود و هر چه می توانید از غیبت تهمت دروغ و گناهان دیگر خودداری کنید. مبادا دنیا و مافیها شما را بفریبد. مبادا مقام و ریاست، فرزند و عیال جلوی شما سد شود و چشم بصیرت شما را کور کند و مانع شود که شما یکی از احکام اسلام و فروع دین را که همان جبهه و جهاد است انجام ندهید.
کاری نکنید که آن دنیا در نزد خدا و ائمه اطهار سرافکنده و شرمنده باشید. ای مسئولین شهرستان ریاست یکی از چیزهاییست که خدا به وسله آن بنده اش را می آزماید سعی کنید که از این آزمایش خدا سرافراز بیرون آیید و از دشمنی و جبهه گیری در شهر خودداری کنید.
دیگر عرضی که داشتم این است که ای دوستان و آشنایان اگر از من بدی دیدید که حتما دیده اید مرا ببخشید و اگر غیبت شما را کرده ام واقعا از شما معذرت می خواهم و تقاضای بخشش و عفو دارم.

بيست‌ و ‌سوم بهمن 1347، در شهرستان بم چشم به جهان ‌گشود. پدرش ‌علي و مادرش معصومه‌بيگم نام داشت. در حوزه‌‌علميه درس ‌خواند، به‌عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. بيستم ‌دي 1365، با سمت پیک گردان در شلمچه بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است. برادرش حسن نيز به شهادت رسيد.