محمد بلندی روانمهران

بسم الله الرحمن الرحیم
“وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ” گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مردگانند بلکه زندگانی هستند که نزد پروردگارشان روزی می خورند.
در وحله اول سلام و درود فراوان بر امام زمان حضرت مهدی(عج) میفرستم و بعد به نائب برحقش امام خمینی.  سلام و درود می فرستم بر تو ای پدر و مادر مهربانم امیدوارم که مرا حلال کنید و ای مادر مهربان هرگز بعد از شهادت من گریه و زاری نکن. خدا را شکر کنید و از خدا بخواهید که این قربانی را از شما بپذیرد. ای پدر بزرگوارم از تو می خواهم وقتی نزدیک جنازه ام آمدی آنچنان استوار و شادمان باشی که یک روحیه تازه به ملت شهیدپرور ایران داده باشی و ای خواهر مهربانم تو مانند زینب(س) باید به این امت روحیه دهی و راه مرا ادامه دهی و از تو می خواهم زیر جنازه من گریه نکنی تا دشمن شاد شود و ای برادرم علی تو هرگز از خط امام خارج نشو و بعد از مرگ من به یاری اسلام در هر کجا که باشد برو و باید جای مرا پر کنی ای پدرم از تو میخواهم دو برادر کوچکترم را بعد از من به یاری اسلام در هر کجا که باشد بفرستی و از اینکه من شهید شدم روحیه خود را نبازی و یک پیام به برادران محصل و همسنگران خود میرسانم که آن سنگر خود را حفظ کنید و مرتب با کوشش تمام درس بخوانید تا در آینده شما مردان مفیدی برای جامعه خود بشوید و این ملت را رهرو باشید و باز از شما می خواهم که این رهبر را رها نکنید و تا آخرین نفر و تا آخرین نفس از اسلام و امامتان دفاع کنید تا خدا از شما راضی باشد و هرگز از شهادت ترسی نداشته باشید و از اینکه مزاحم وقتتان شدم مرا ببخشید. والسلام

يكم بهمن 1339، در روستاي روانمهران از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. پدرش اكبر، كشاورز بود و مادرش ‌سكينه نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند، به‌ عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. دوم فروردين 1361، در دشت عباس بر اثر اصابت گلوله به سر و پا، شهيد شد. مزار وي ‌در زادگاهش واقع است.