محمد تراز

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه ای از سرگذشتم را تا آنجا که ممکن است به خاطر می سپارم. در سن 6 سالگی قدم به مدرسه نهادم و مشغول تحصیل شدم. تا کلاس سوم راهنمایی درس خواندم و آن وقت موقع سربازی ام شد. عده زیادی از مردم به من اصرار نمودند که شناسنامه ام را کم نمایم و تا آخر سال دبیرستان درس بخوانم. اما از آنجا که نور الهی در من تجلی کرده بود، حرفهای آن را قبول نکردم و گفتم من بایستی سربازی بروم، تا بتوانم در این موقعیت حساس که کشور از هر طرف دچار فتنه و آشوب است و کشورهای بیگانه به ایران شبیخون می زنند، کمک موثری کرده باشم و دست آنها را به کمک سایر برادران مسلمان از ایران کوتاه کرده باشیم. به همین دلیل بود که در تاریخ 15 اسفند ماه 61 به خدمت سربازی اعزام شدم. مدت 3 ماه و 10 روز آموزشی را در پادگان 05 کرمان گذرانیدم. پس از سپری شدن دوره آموزشی، به جبهه نبرد حق علیه باطل رهسپار گردیدم و الان تا این تاریخ که 61/9/12 می باشد، مشغول به خدمت در جبهه با کافران بعثی می باشم و انشاالله تا نابودی صدام و تمامی ابرقدرتها و جنایتکاران شرق و غرب از پای نخواهم نشست و درخت اسلام را که با خون هزاران شهید گلگون کفن آبیاری شده است، بارور خواهم ساخت و ادامه دهنده راه ایشان می باشم، تا انتقام خون برادرانم را از آنها بگیرم.

پدر و مادر عزیزم، اگر من شهید شدم، لباس شادی بپوشید و برایم گریه نکنید . زیرا فرزند شما ادامه دهنده راه حسین(ع) است و بدانید که همیشه خون بر شمشیر پیروز است و هر قطره خونی از شهیدان به اندازه دریایی است که با خروش و طغیان پیش می رود و دشمن را در خود می غلتاند و شهید شدن افتخاری بس والا برای من است.

در اینجا پیامی به خواهران و برادران مسلمان ایرانی دارم: برادران غیور و قهرمان ایران بدانید که تنها راه پیروزی از ایمان است نه از سلاح. بنابراین اسلحه هر شهیدی که به زمین می افتد، شما آن را بردارید و با شهامت و ایمان بیشتری بر علیه کافران مزدور به پا خیزید تا ریشه اسلام در سراسر جهان فراگیر شود و به گفته امام امت، خمینی بت شکن، هرچه ما را بشتر بکشید ملت ما آگاهتر و بیدارتر می شوند. و به خونخواهی برادران خود بر می خیزند تا انتقام خون آنها را از کافران بگیرند و آنها را به سزای عمل ناشایست خود برسانند.

والسلام. محمد تراز  1361/9/12

هشتم شهريور 1341، در روستاي مسكون جبالبارز از توابع شهرستان جيرفت متولد شد. پدرش يارعلي،‌ دامدار بود و مادرش گوهر نام داشت. تا پايان مقطع راهنمايي تحصيل كرد، به عنوان سرباز ارتش به جبهه اعزام شد. هجدهم دي 1361، در موسيان عراق بر اثر اصابت تركش خمپاره به سر، شهيد شد. مزار وي در گلزار شهداي زادگاهش واقع است.