محمد تقی زاده

بنام خداوند بخشاینده مهربان
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
در اسلام آنچه به شهادت یعنی مرگ آگاهانه در راه هدف مقدس می گردد بصورت یک اصل در آمده است و نام آن شهادت است. هر فردی لیاقت ندارد که باب الجنه به رویش باز شود. هر فردی شایستگی مجاهد بودن را ندارد که من هم در خودم نمی بینم. خداوند این در را بروی بندگان خاص خودش گشوده است. مجاهدین بالاتر از اینکه بگویم مساوی با اولیاالله هستند که امیدوارم خداوند متعال به ما هم لطفی بنماید. خوب سخنی هم با پدر و مادر مهربانم داشته باشم. پدر و مادر عزیزم امیدوارم که مرا ببخشید چونکه من نتوانستم فرزند خوبی برای شما باشم و یا برای خواهرانم برادر خوبی باشم و همچون برای برادرانم برادر خوبی باشم و برای دوستانم دوست خوبی باشم و دیگر آنکه برای من ناقابل تا حد امکان گریه نکنید و بیشتر به فکر اسلام و امام باشید و دیگر آنکه قیم من پدر من است و هر چه او گفت عمل کنید که من راضی هستم و اگر کسی گفت که من از او طلب دارم به او بدهید و پدر عزیز من چند تا روزه و نماز قضا دارم که آنرا ادا کنید و مرا در جعفراباد دفن کنید. والسلام

هشتم فروردين 1339، در روستاي جعفرآباد از توابع شهرستان رفسنجان متولد شد. پدرش حيدر، كشاورز بود و مادرش ‌عصمت‌ نام داشت. تا پايان‌ مقطع‌ راهنمايي درس خواند. پاسدار بود، هشتم آذر 1360، در بستان بر اثر اصابت گلوله ‌شهيد شد. پيكر وي در زادگاهش به خاك سپرده شد.