محمد حسين زاده گيسكي

بسم رب الشهدا و الصدیقین
بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان بنام او که انسان و حیوان و تمامی موجودات را آفرید بنام او که زندگی تمامی موجودات در پرتو فروغ او میسر است و سلام بر پیامبرش حضرت محمد(ص) که با الهام گرفتن از پروردگار خویش راه و رسم سعادت را به پویندگان این راه نشان داد و سلام بر تمامی فرزندان عصمت و طهارت تا مهدی صاحب زمان و با سلام خدمت نائب برحق و بت شکنش امام خمینی این قلب تپنده اسلامیان و ضمن عرض درودهای خالصانه خدمت خانواده های ارجمند شهدا، اسرا معلولین و مفقودین که واقعا نقش بسزایی در پیشبرد اهداف عالیه انقلاب داشتند. بنده بر خود واجب دانستم حال که خداوند به من توفیق جبهه آمدن را ارزانی داشته وصیت نامه ای برای خود بنویسم:
من واقعا از این که چنین جملاتی را به نگارش در می آورم شرمندگی دارم زیرا ملتی که همیشه خود جنگ را پیش برده اند احتیاج سفارش ندارند اما بعنوان یادآوری از ملت همیشه بیدار زرند می خواهم که جبهه ها را تقویت نمایند و شهید شدن من و هزاران نفر مانند من خدای ناکرده بی ثمر نشود با کارهایتان حتی می توانید پشت دشمن را بشکنید. مبادا از رفتن فرزندانتان به این دانشگاه الهی ممانعت بعمل آورید که در این صورت فردای قیامت هیچ جوابی در برابر حضرت زهرا ندارید هنگامی که از شما سوال نماید چرا به هل من ناصر ینصرنی فرزندم لبیک نگفتید. حال که خداوند مرا از جهان فانی به جهان باقی انتقال داد و مهلت نداد که گامی دیگر در پیشبرد اهداف انقلابیم بردارم. از شما هم میهنانم تقاضامندم سلاح بر زمین افتاده ام را برگیرید و بهتر از من بر علیه استکبار جهانی بجنگید. وصیت من به تمامی رفقا و خانواده ام این است که در شهادت من سیاه نپوشید و گریه نکنید که مبادا باعث خوشحالی منافقین و سایر دشمنان گردد از پدرم تقاضامندم از اینکه او  مادرم مرا تا این حد از سنم رسانیده و مرا به جبهه فرستاده اند و از اینکه هدیه ای به خداوند داده اند خدای ناکرده پشیمانی به دل راه نده اند. از خواهران و برادران حزب الهیم می خواهم که در راه ریشه کن کردن بی حجابی، این انگل سوغاتی غرب گامی استوار بردارند.
از مال و منال دنیا چیزی ندارم بجز کوله باری از درد و غم که بر دوش پدر و مادرم نهاده ام و امیدوارم که مرا ببخشایند هر کس از من بدی دیده مرا عفو کند. 65/1/10

پنجم فروردين 1347، در شهرک طالقانی از توابع شهرستان زرند به‌دنيا آمد. پدرش پنجعلي، كشاورز بود و مادرش سكينه نام داشت. تا پايان مقطع ابتدايي درس خواند، به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. چهارم ارديبهشت 1366، در بانه با سمت مسئول واحد آبرساني بر اثر اصابت تركش خمپاره توسط نيروهاي عراقي به شهادت رسيد. مزار وي در گلزار شهداي شهرستان زادگاهش واقع است.