محمد خاكساري

بسم الله الرحمن الرحیم
إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ
این وصیت نامه را می نویسم اولین سفارشم این است که پدر عزیزم و مادر گرامیم مبادا از فراق من بگریید چرا که من امانتی بیش نزد شما نبودم و شاد و خوشحال باشید که این امانت را خیانت نکرده  و بطور بسیار پسندیده آن را به صاحبش که خداست رد کردید و تو ای برادرم امید من این است که دست از انقلاب بر ندارید و راهم را که راه حسین(ع) است ادامه دهید و از پدر و مادر و برادران و خواهرانم تقاضا می کنم که حلالم کنند و از خداوند برایم طلب آمرزش بکنند و اما سفارش دیگرم برای دوستان و عزیزانی که در پشت جبهه می باشند : برادران امید همه شهیدان بخاک و خون خفته در راه اسلام از شما این است که امام را مانند جد بزرگوارش امام حسین(ع) تنها نگذارید و ندایش را لبیک بگویید و سخنی دیگر دارم برای خواهران: ای خواهران شما باید مایه سرافرازی اسلام و مسلمین باشید و با حجاب و عفت و پاکدامنی خود از خون شهیدان پاسداری نمایید.

پنجم ارديبهشت 1340، در روستاي چاه‌حسن از توابع شهرستان ‌ منوجان چشم به جهان گشود. پدرش ابراهيم و مادرش خاتون نام داشت. تا دوم متوسطه درس‌خواند، به عنوان بسيجي در جبهه حضور يافت. هجدهم آبان 1362، با سمت تك‌تيرانداز در مريوان بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار وي در جوار زيارت عباس بن فضل بن موسي(ع) روستاي دشت عباس تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.