محمد شیخ شعاعی اختیار آبادی

//فرازی از وصیت‌نامه شهید:
…به برادران و سروران معظم و ارزشمند طلبه توصیه می‌کنم که قدر و ارزش خود را بدانند و با غوطه‌ور شدن در دریای علم و دانش و مکتب الهی، از سنگرهای فرهنگی دفاع نمایند.

امت حزب‌الله توجه داشته باشید منحرفین و مغرضین، مرموزانه سعی می‌کنند شما را از روحانیت راستین جدا کنند، باید سخت بیدار و هوشیار باشید و با آگاهی توطئه آن‌ها را خنثی سازید و سعی کنید که از روحانیت اصیل خط بگیرید و در جریان مسایل سیاسی باشید.

از مردم شهیدپرور می‌خواهم که در تمام صحنه‌ها حضوری فعال داشته باشند، شعائر مذهبی را حفظ و رعایت نمایند، نماز جمعه و جماعات را با شکوه هر چه تمام‌تر برگزار کنند.

برادر و خواهر! دنیا دارفانی است، خدای ناکرده مال و وابستگی‌های دنیوی ما را از ارزش‌های معنوی و حیات اخروی دور نسازد. سعی کنید زیاد قرآن بخوانید و در یاد گرفتن قرآن نهایت سعی خود را مبذول فرمایید….

محمد، هشتم آبان‌ماه سال 1334 در روستای اختیارآباد از توابع شهرستان کرمان متولد شد.
پدرش علی، کشاورز بود و مادرش خاتون نام داشت. با پایان تحصیلات دوره ابتدایی و نبود مدرسه راهنمایی برای ادامه‌ی تحصیل، به کرمان ‌رفت.
سال ۱۳۵۳ به دلیل علاقه وافر به اهل بیت(ع) و اشتیاق به فراگیری علوم دینی، وارد حوزه علمیه قم شد و تا کفایتین هم پیشرفت کرد.
در سال‌های پرهیجان قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که اختناق ناشی از حکومت رعب و وحشت پهلوی، کشور را فرا گرفته بود، با حضور در جلسات مختلف و تجمع‌های مردمی در متن حرکت انقلابیون قرار گرفت به طوری که در تظاهراتی که در قم جهت مراسم شهادت فرزند امام (سید مصطفی خمینی) برگزار شده بود، شرکت نموده و مورد تعقیب ساواک قرار گرفت.
عُمال رژیم او را دستگیر کردند و مورد شکنجه قرار دادند و سپس او را آزاد کردند. مبارزات وی تنها به شهر قم خلاصه نمی‌شد زیرا در واقع او تب و التهاب انقلاب را از قم به جوانان اختیارآباد و روستاهای مجاور منتقل می‌کرد.
با شروع جنگ تحمیلی، مانند سایر جوانان ندای رهبر را لبیک گفت و راهی جبهه شد. او چه زمانی که در پشت جبهه بود و چه زمانی که در سنگرهای خط مقدم حضور داشت، باعث قوت قلب نیروهای اسلام بود. شیخ محمد در عملیات مختلفی از جمله والفجر مقدماتی، والفجر یک، شکست حصرآبادان، عملیات خیبر، آزادی مهران، کربلای یک و کربلای چهار شرکت کرد و سرانجام پنجم آذرماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای چهار، پس از ساعت‌ها مبارزه‌ی مداوم، بدن مبارکش آماج گلوله‌های دشمن قرار گرفت و با کوله‌باری از فضیلت، راهی منزل و مقصود الهی شد. از وی یک پسر و دو دختر به یادگار مانده است.

پیکر این شهید والامقام مدت‌ها در منطقه ماند و پس از تفحص سال 1394 به زادگاهش برگشت و در قطعه 1، ردیف 8، شماره 19 گلزار شهدای کرمان به خاک سپرده شد.