محمد قنبری فخرآبادی

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب و با سلام به تمامی شهیدان و با سلام به تمامی رزمندگان و با سلام و درود به خانواده های شهدا و با سلام و درود به مردم شهیدپرور ایران سخن را برای نوشتن چند خط وصیت نامه که نوشتن آن هم چندان لازم نبود از آن جهت این وصیت نامه که نوشتن آن هم چندان لازم نبود از آن جهت این وصیت نامه را می نویسم که شما روشن باشید.

با سلام و درود فراوان به شما عزیزان که یک عمر زحمت مرا کشیدید و من بنده حقیر   نافرمانی شما را کردم اما می دانم که شما گذشت دارید و مرا می بخشید. پدر عزیزم یک جمله می خواهم بنویسم که می دانم احتیاج به نوشتن این نیست اما برای رضای خدا می نویسم پدرجان من از مال و منال دنیا هیچ چیز نداشتم و ندارم و نخواهم خواست جز دو متر زمین و چندمتر پارچه امانتی را به خدا قسم می دهم که مرا ببخشید که این جمله را می نویسم که هیچ توقعی از هیچ یک از ارگانهای دولتی بعد از شهادت من نداشته باشید. مادرجان من اگر به جبهه نیامده بودم و در ده مانده بودم گیرم حدود 20 سال عمر می کردم و هیچ حاصلی از آن نمی دیدم و حال اگر شهید شدم که لااقل آن دنیا را دارم و امید این است که هیچ وقت برای من گریه نکنید اگر هم می خواهید گریه کنید بر حسین (ع) گریه کنید که مظلومانه و تنها شهید شد و حال خوابی که چند شب قبل از عملیات دیده ام برای شما نقل می کنم. شب را وضو گرفتم و خواب کردم حدود ساعت یک بود در خواب دیدم که اکبر صفری را که دست مرا گرفته و می کشید به طرف خانه خودشان و به من می گفت که حتماً امروز به خانه ما بیایی و من هم قبول کردم و با هم به خانه اکبر رسیدم اما وقتی که از در پا تو نهاد دیگر آن خانه نبود بلکه یک باغ بزرگ با درختهای رنگارنگ در آن و درخت میوه که تمام آن باغ را دربرگرفته بود و اکبر دست مرا گرفت تا به میان باغ رسیدیم. آن وقت اکبر رفت و عدد سیب کند و آورد یکی خودش و دیگری را به من داد و خوردیم و در همان وقت صدای اذان ظهر را شنیدیم  هر دو وضو داشتیم خلاصه من به اکبر پیشنهاد دادم که جلو بیفتد تا نماز بخوانیم اما با چند دقیقه ؟؟ من جلو ایستادم و نماز خوانیم و اکبر گفت که از این به بعد ما دائم کنار هم هستیم و اکبر خیلی خیلی خوشحال بود که من از خواب بیدرا شدم.

خلاصه پدر و مادرجان اگر من به این فوز الهی رسیدم هیچ ناراحت نباشید چون من از آن وقتی که این خواب را دیده ام در پوست خود نمی گنجم و دائم دعا می کنم که هرچه زودتر عملیات شروع شود و من بنده ذلیل خدا در ان شرکت کنم و دیگر بار به برادران عزیزم سفارش می کنم درراه انقلاب قدم بردارند و از دولت جمهوری اسلامی ایران هیچ توقعی نداشته باشند جز خدمت به آن دولت و به خواهران عزیزم توصیه می کنم که هم مثل زینتب باشند در راه صدور اسلام پیش گام باشند و در مرگ من هیچ وقت گریه نکنند حال با این احوال متوجه می شوید که من کورکورانه و با چشمان بسته پا به میدان نگذاشته ام بلکه با چشمانی باز تر از اوقاتی که گذشته داشتم پا دراین میدان نهاده ام و دائم از خدا می خواهم که من را جزو انصار اباعبدالله قرا دهد. با این کلمان از خدا بزرگ می خواهم که به شما توفیق عنایت کند که در مرگ من هیچ وقت گریه نکنید و خداوند به شما صبر جلیل عنایت کند و توفیق ثابت کند که همچنان صابر و در راه اهداف الهی پیش قدم باشید.  والسلام

زندگینامه

شهید قنبری در روز اول فروردین ماه سال 1344 درلاهیجان رفسنجان متولد شد. دوران کودکی خود را چون دیگر همسالانش گذراند. و همگام با خانواده مذهبی خود توانست از همان ابتدا، قرآن و مسایل دینی را فراگیرد. تحصیلات خود را تا سال سوم راهنمایی ادامه داد. و پس از آن به دلیل مشکلات مالی نتوانست ادامه تحصیل دهد. وی از همان ابتدا می کوشید تا مسایل مذهبی و فرهنگی را اشاعه دهد. از جمله فعالیت های ایشان می توان شرکت در راهپیمایی ها ، شرکت در نماز جمعه و جماعت، پخش اعلامیه های حضرت امام (ره) را نام برد.

در اوایل انقلاب همراه با دیگر دوستانش در گشت های شبانه مسجد محله شرکت می کرد، و ازهمان ابتدا تمام تلاش و کوشش او در جهت حفظ دستاوردهای انقلاب صرف می شد.

با آغاز جنگ تحمیلی، وی از طرف بسیج سپاه پاسداران ، به سوی جبهه رهسپار گردید. و مدت 7 سال مشغول نبرد با دشمن بود و در آنجا فرمانده گردان 410 بود. بیشتر اوقات فراغت خود را به قرائت دعای توسل ، دعای سمات و زیارت عاشوار می گذراند. و همیشه نماز را اول وقت به جماعت می خواند. تا سرانجام پس از مدتها جنگ و نبرد این یار دیرینه انقلاب، در تاریخ 1365/10/4 ، در حین عملیات کربلای 4 در منطقه عملیاتی اروند رود با تنی خونین به ملاقات پروردگار نایل گردید. و فعلاً مفقودالاثر می باشد.

خصوصیات بارز اخلاقی: (شجاعت)

او خیلی شجاع بود، یادم است قبل از عملیات ، فرماندهان گردان و جانشینان آنها برای شناسایی منطقه عملیاتی می رفتند، یکی ازبرادران ترعیف می کرد که شب قبل از عملیات برای شناسایی منطقه رفته بودیم، شهید قنبری بچه ها را در 100 مرتی عراقی ها توجیه می کردند. نقل از همرزم شهید.

زندگینامه

شهید قنبری در روز اول فروردین ماه سال 1344 درلاهیجان رفسنجان متولد شد. دوران کودکی خود را چون دیگر همسالانش گذراند. و همگام با خانواده مذهبی خود توانست از همان ابتدا، قرآن و مسایل دینی را فراگیرد. تحصیلات خود را تا سال سوم راهنمایی ادامه داد. و پس از آن به دلیل مشکلات مالی نتوانست ادامه تحصیل دهد. وی از همان ابتدا می کوشید تا مسایل مذهبی و فرهنگی را اشاعه دهد. از جمله فعالیت های ایشان می توان شرکت در راهپیمایی ها ، شرکت در نماز جمعه و جماعت، پخش اعلامیه های حضرت امام (ره) را نام برد.

در اوایل انقلاب همراه با دیگر دوستانش در گشت های شبانه مسجد محله شرکت می کرد، و ازهمان ابتدا تمام تلاش و کوشش او در جهت حفظ دستاوردهای انقلاب صرف می شد.

با آغاز جنگ تحمیلی، وی از طرف بسیج سپاه پاسداران ، به سوی جبهه رهسپار گردید. و مدت 7 سال مشغول نبرد با دشمن بود و در آنجا فرمانده گردان 410 بود. بیشتر اوقات فراغت خود را به قرائت دعای توسل ، دعای سمات و زیارت عاشوار می گذراند. و همیشه نماز را اول وقت به جماعت می خواند. تا سرانجام پس از مدتها جنگ و نبرد این یار دیرینه انقلاب، در تاریخ 1365/10/4 ، در حین عملیات کربای 4 در منطقه عملیاتی اروند رود با تنی خونین به ملاقات پروردگار نایل گردید. و فعلاً مفقودالاثر می باشد.

خصوصیات بارز اخلاقی: (شجاعت)

او خیلی شجاع بود، یادم است قبل از عملیات ، فرماندهان گردان و جانشینان آنها برای شناسایی منطقه عملیاتی می رفتند، یکی ازبرادران ترعیف می کرد که شب قبل از عملیات برای شناسایی منطقه رفته بودیم، شهید قنبری بچه ها را در 100 مرتی عراقی ها توجیه می کردند. نقل از همرزم شهید.