محمود زیدآبادی نژاد

بسم رب الشهدا و الصدیقین
وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا…
با درود بر مهدی موعود منجی بشریت و نایب برحق آن خمینی بت شکن رزمندگان اسلام و خانواده شهدا.
اینجانب محمود زیدآبادی با چشمان باز و قلبی مطمئن در این راه پا نهادم و به جهاد علیه دشمنان تو برخواسته ام. خدایا تو می دانی که من برای این به جبهه آمدم که با ظلم بجنگم و پیروی از ولایت فقیه کنم و چگونه می توانم در خانه بمانم که ببینم این مزدوران استکبار جهانی چه بر سر برادران مسلمان ما می آورند و آنها را زنده به گور می کنند و یا برادران دیگر ما در زندانهای بغداد شکنجه می شوند و شهیدانی که جسد پاک آنها زیر آتش دشمن است و مادران آنها به انتظار نشسته اند تا روزی جسد فرزندشان را ببینند آیا خون من از خون آنها رنگین تر است که در خانه بمانم و از یاری دین خدا دست بکشم. نه به خدا قسم که اگر مرا تکه تکه کنند و دوباره زنده کنند دست از یاری دین خدا بر نمی دارم ای همشهریان عزیز پیرو امام باشید و از امام دست نکشید و هیچوقت جبهه ها را خالی نکنید و بخدا قسم که مرگ حق است و چه بهتر که در راه خدا انسان جان بدهد. با فحشا مبارزه کنید و نگذارید که جامعه اسلامی به فساد کشانده شود. با منکرات مبارزه کنید. به فرزندان خود قرآن بیاموزید و به فنون نظامی آشنا گردانید.
جسد مرا در گلزار شهیدان سیرجان به خاک بسپارید.

دوم ‌ارديبهشت 1344، در روستاي ابراهيم آباد از توابع شهرستان ‌سيرجان چشم به ‌جهان گشود. پدرش‌‌حسين‌ (فوت ‌1353) كارگر بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پايان مقطع ‌راهنمايي درس‌ خواند. كارگر راه‌آهن بود، به‌‌عنوان پاسدار وظيفه ‌در‌ جبهه ‌حضور ‌يافت. بيست‌‌ و پنجم ‌ارديبهشت 1365، در سد دز انديمشك غرق شد و به‌ شهادت رسيد. مزار وي ‌درگلزار شهداي شهرستان زادگاهش واقع است.